Είναι αυτή η πραγματική ζωή
Αυτοί είναι οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού που ψηφίστηκε στην Αγγλία ως το καλύτερο ολόκληρης της χιλιετίας. Το τραγούδι αυτό είναι το «Bohemian Rhapsody» και ανήκει στον αναντικατάστατο τραγουδιστή των Queen, τον Freddie Mercury. Η αλήθεια είναι πως λίγοι καλλιτέχνες κατάφεραν να μιλήσουν για τη ζωή όπως αυτός. Και ακόμα λιγότεροι τόλμησαν να μιλήσουν για το θάνατο όπως αυτός. Ίσως αυτό να είναι που κάνει την απουσία του ακόμα πιο τραγική. «O κόσμος έχει μόνο μία γλυκιά στιγμή φυλαγμένη για μας» τραγουδούσε. Και ίσως τελικά να είχε δίκιο.
A miracle on Earth
O Freddie Mercury γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1946 στη Ζανζιβάρη, ένα απομονωμένο νησάκι του Ινδικού Ωκεανού, κοντά στις ανατολικές ακτές της Αφρικής. Ήταν το πρώτο παιδί του Bomi και της Jer Bulsara και το πραγματικό του όνομα ήταν Farookh. Οι γονείς του ήταν περσικής καταγωγής και τον είχαν μυήσει από μικρή ηλικία στη δική τους κουλτούρα O πατέρας του εργαζόταν ως δημόσιος υπάλληλος για τη βρετανική κυβέρνηση του νησιού και η δουλειά του του επέβαλλε να μετακινείται συχνά. Έτσι, το 1952 ο Freddie και η μικρή αδερφή του Kashmira ακολούθησαν τους γονείς τους στη Βομβάη της Ινδίας. Εκεί o Freddie στέλνεται οικότροφος στο αγγλικό σχολείο St. Peter’s στην πόλη Panchgani. Οι συμμαθητές αλλά και οι δάσκαλοί του ήταν αυτοί που τον φώναζαν Freddie, ένα όνομα που υιοθέτησε τελικά και η οικογένειά του.
H πυγμαχία, το χόκεϊ και το πινγκ-πονγκ ήταν μερικά από τα πρώτα του ενδιαφέροντα, στα οποία είχε αρκετές φορές διακριθεί. Ωστόσο, ο διευθυντής του οικοτροφείου διέκρινε στον Freddie ένα έμφυτο ταλέντο προς τη μουσική και παρότρυνε τους γονείς του να τον αφήσουν να παρακολουθήσει μαθήματα πιάνου. Σύντομα, ο Freddie θα γίνει μέλος της σχολικής χορωδίας και θα συμμετέχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις. Σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών θα γράψει το πρώτο του τραγούδι με τον προφητικό τίτλο «I’ m going to the top». Παράλληλα, μαζί με τέσσερις φίλους που είχε γνωρίσει την πρώτη του κιόλας μέρα στο σχολείο, σχημάτισαν μία rock’n’roll μπάντα, τους Hectics, όπου ο ίδιος έπαιζε πιάνο. Παρ’ όλες αυτές τις δραστηριότητες όμως, o Freddie ήταν ένα μάλλον ντροπαλό και λιγόλογο αγόρι, που δεν επιζητούσε την προσοχή των άλλων επάνω του.
Τελειώνοντας το σχολείο, o Freddie επέστρεψε στη Ζανζιβάρη, όπου βρίσκονταν και οι γονείς του. Το 1962 ωστόσο, πολλοί Ινδοί και Βρετανοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το νησί εξαιτίας των πολιτικών αναταραχών που επικρατούσαν εκεί. Ανάμεσα σε αυτούς, ήταν και η οικογένεια Bulsara, η οποία μετανάστευσε στη Μεγάλη Βρετανία. Στην αρχή έμειναν σε κάποιους συγγενείς τους στο Middlesex, στη δυτική πλευρά του Λονδίνου και oFreddie αποφάσισε να γραφτεί στο κοντινότερο πανεπιστήμιο. Στα χρόνια που ακολούθησαν, o ίδιος o Freddieμιλούσε ελάχιστα για το πρώτο εκείνο διάστημα στην Αγγλία και πολλοί πιστεύουν ότι ήταν μια περίοδος ιδιαίτερα μελαγχολική γι’ αυτόν. Στις καλοκαιρινές διακοπές του δούλευε στο τμήμα τροφοδοσίας του αεροδρομίου Heathrow, αλλά και σε μία αποθήκη εμπορευμάτων της περιοχής.
Το Σεπτέμβριο του 1966 ο Freddie νοίκιασε ένα διαμέρισμα στο Kensington και έγινε δεκτός στο τμήμα γραφιστών του Ealing College. Το ενδιαφέρον του για το αντικείμενο αυτό ήταν πραγματικά μεγάλο, καθώς από μικρή ηλικία του άρεσε να σκιτσάρει και να ζωγραφίζει. Οι τοίχοι στο διαμέρισμά του άρχισαν να γεμίζουν από σκίτσα του Jimi Hendrix, ενός καλλιτέχνη που μαζί με την Aretha Franklin αλλά και τη Marilyn Monroe αγαπούσε ιδιαίτερα.
Ι want to break free
Τον τελευταίο χρόνο των σπουδών του, στο μυαλό του Freddie στριφογυρίζει έντονα η ιδέα να ενταχθεί σε κάποιο συγκρότημα. Αγοράζει την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα και ζητάει από το φίλο του Tim Staffell να του δείξει τις πιο βασικές τεχνικές. O Tim ήταν ήδη μέλος του συγκροτήματος Smile και κάλεσε τον Freddie στις πρόβες τους. Εκεί ο Freddie γνώρισε δύο μελλοντικά μέλη των Queen, τον Brian May που έπαιζε κιθάρα και τον ντραμίστα Roger Taylor, στο σπίτι του οποίου μετακόμισε σύντομα. Μάλιστα το καλοκαίρι εκείνο τον 1969 οι δυο τους είχαν ένα πάγκο στην υπαίθρια αγορά του Kensington, όπου πουλούσαν αντικείμενα τέχνης που έφτιαχνε o ίδιος μαζί με συμφοιτητές τους, καθώς επίσης και κάποια καινούρια ή και μεταχειρισμένα ρούχα βικτοριανής εποχής.
Την ίδια περίοδο, o Freddie γνωρίζει τους Ibex, μια μπάντα από το Liverpool. O ενθουσιασμός του ήταν τόσο μεγάλος που δέκα μέρες μετά τη συνάντησή τους, είχε μάθει ήδη το ρεπερτόριό τους κι έκανε μαζί τους την πρώτη του εμφάνιση μπροστά σε κοινό. Δύο μήνες αργότερα, ο Freddie θα αλλάξει το όνομα του γκρουπ σε Wreckage. Δε θα καταφέρουν ωστόσο να κάνουν κάποια σημαντικά βήματα, παρά το γεγονός ότι o ίδιος, από την πρώτη κιόλας συναυλία τους, είχε αρχίσει να αποκαλύπτει το χάρισμα που διέθετε: να μαγνητίζει τον κόσμο όταν βρισκόταν πάνω στη σκηνή. Το συγκρότημα διαλύεται σύντομα και o Freddie αναγκάζεται να αναζητήσει μια καινούρια μπάντα. Μέσω κάποιας αγγελίας θα βρει τους Sour Milk Sea, που θα του προσφέρουν αμέσως δουλειά κάνοντάς τον βασικό τραγουδιστή τους. Ωστόσο, ούτε αυτό το συγκρότημα έμελλε να κρατήσει πολύ. Τον Απρίλιο του 1970 όμως o Tim Staffell θα εγκαταλείψει τους Smile και ο Freddie θα τον αντικαταστήσει πρόθυμα. Θα αλλάξει το επώνυμό του σε Mercury και θα ονομάσει το καινούριο του συγκρότημα Queen. O δρόμος για την κορυφή είχε πια ανοίξει.
We will rock you
Την άνοιξη του 1971 η σύνθεση του γκρουπ θα ολοκληρωθεί με τον ερχομό του John Deacon. O Freddie θα σχεδιάσει μόνος του το γνωστό πλέον σήμα του συγκροτήματος, χρησιμοποιώντας με ένα καταπληκτικό τρόπο τα σύμβολα των ζωδίων τους. O ίδιος θα γράψει και το πρώτο τραγούδι των Queen που ανέβηκε στα charts της Βρετανίας, το «Seven Days of Rhye» αλλά και το «Bohemian Rhapsody». Ένα τραγούδι που παρά τη μεγάλη του διάρκεια παρέμεινε στην κορυφή των charts για εννέα ολόκληρες εβδομάδες. Αξίζει να σημειωθεί ότι το βίντεο που γυρίστηκε για την προώθηση τον τραγουδιού αυτού, θεωρείται το πρώτο που ουσιαστικά ξεκίνησε τη μόδα των βιντεοκλίπς. Το 1975 το άλμπουμ «A night at the opera», που περιείχε το τραγούδι αυτό, γίνεται πλατινένιο.
Την ίδια χρονιά, οι Queen θα επισκεφτούν για πρώτη φορά την Ιαπωνία για να δώσουν μια σειρά συναυλιών. Η υποδοχή που τους επιφύλαξαν οι θαυμαστές τους στο αεροδρόμιο ήταν κάτι παραπάνω από θερμή. O Freddie θα μαγευτεί κυριολεκτικά από τη χώρα αυτή και θα αρχίσει να συλλέγει διάφορα αντικείμενα ιαπωνικής τέχνης. Η ανταπόκριση του κοινού σε όλες τις χώρες που επισκέφτηκαν στη διάρκεια εκείνης της περιοδείας, ήταν πραγματικά εντυπωσιακή και το γκρουπ, θέλοντας να ευχαριστήσει τους θαυμαστές του, έδωσε στο Hyde Park του Λονδίνου μια συναυλία με ελεύθερη είσοδο. Το πλήθος που συγκεντρώθηκε υπολογίζεται ότι ήταν περίπου 200,000. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η μια επιτυχία διαδεχόταν την άλλη. Τραγούδια, όπως τα: «Another one bites the dust», «We are thechampions», «Somebody to love», «Ι want it all» τραγουδιούνται από εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, ξεπερνώντας το φράγμα του χρόνου και χαρίζοντας στο συγκρότημα τη θέση που του ανήκει στην ιστορία της μουσικής.
Τον Οκτώβριο του 1979 θα δοθεί στον Freddie η ευκαιρία να δοκιμάσει μία ακόμη μορφή τέχνης, που αγαπούσε ιδιαίτερα: το μπαλέτο. Μπροστά σε ένα κοινό που τον επευφημούσε παρουσίασε δύο από τα τραγούδια του, ενώ ταυτόχρονα τραγουδούσε ζωντανά. Τρία χρόνια αργότερα, οι Queen αποφασίζουν για ένα διάστημα να σταματήσουν τη συνεργασία τους και o Freddie θα ακολουθήσει σόλο καριέρα. Το 1984 θα γράψει μαζί με τον Georgio Moroder το τραγούδι «Love kills» για το remake της ταινίας «Metropolis». Στις 13 Ιουλίου του 1985 όμως οι Queen θα βρεθούν ξανά μαζί πάνω στη σκηνή για το «Live Aid» και θα επισκιάσουν όλους τους υπόλοιπους καλλιτέχνες που συμμετείχαν σε εκείνη την ιστορική συναυλία στο Wembley.
Μια ακόμη σημαντική συνεργασία του Freddie ήταν αυτή με την Ισπανίδα ντίβα της όπερας Μονσερά Καμπαγιέ, μια γυναίκα που πραγματικά θαύμαζε για το ταλέντο της. Τον Οκτώβριο του 1988 κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ με τον τίτλο «Barcelona», την πόλη όπου το ίδιο διάστημα τραγούδησαν μαζί στο φεστιβάλ La nit. Αυτή ήταν και η τελευταία εμφάνιση του Freddie Mercury στη σκηνή. Είχε ήδη χτυπηθεί από τον ιό του AIDS, μόνο που δεν ήθελε να το μάθει κανείς. Ο ίδιος επέλεξε να το ανακοινώσει στον κόσμο στις 23 Νοεμβρίου του 1991. Μία μέρα αργότερα θα άφηνε την τελευταία του πνοή.
The show must go on
Η καρδιά του Freddie είχε πάψει πια να χτυπάει στο στήθος του, χτυπούσε όμως στο στήθος όλων αυτών που τον είχαν λατρέψει. Τον Απρίλιο του 1992 θα δοθεί στο Wembley μια αληθινά συγκινητική συναυλία στη μνήμη του, με τη συμμετοχή πολλών γνωστών καλλιτεχνών της ροκ σκηνής. To Νοέμβριο του 1995 οι εναπομείναντες Queenαποφασίζουν να κυκλοφορήσουν το άλμπουμ «Made in heaven», στο οποίο ακούγονται τα τελευταία κομμάτια που είχε συνθέσει και ηχογραφήσει ο Freddie. Πρόσφατα, δημιουργήθηκε με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας και ένα βίντεο, στο οποίο o Freddie εμφανίζεται στη σκηνή να τραγουδάει μαζί με τον David Bowie το τραγούδι «Under Pressure» που είχαν ηχογραφήσει το 1981. Το κομμάτι αυτό περιλαμβάνεται σε καινούρια μίξη και στο άλμπουμ που κυκλοφόρησε λίγο πριν τις γιορτές με τον τίτλο «Greatest Hits ΙΙΙ». Στη συλλογή συμμετέχουν επίσης ο George Michaelκαι o Elton John. O δίσκος κλείνει με το κομμάτι «These are the days of our lives», το τελευταίο βίντεο που γύρισαν και οι τέσσερις Queen μαζί. O Freddie λίγο πριν τελειώσει η μελωδία, είχε σταματήσει να τραγουδάει και χαμηλώνοντας το βλέμμα ψιθύρισε: «I still love you». Οκτώ χρόνια μετά το θάνατό του, πάρα πολλοί άνθρωποι νιώθουν ακόμα την ανάγκη να σηκώσουν το βλέμμα τους ψηλά και να του ψιθυρίσουν ακριβώς τα ίδια λόγια. Ίσως γιατί ξέρουν ότι η αγάπη τους ήταν πάντα κάτι πολύ σημαντικό γι’ αυτόν, ίσως πιο σημαντικό κι από την ίδια του τη ζωή. Άλλωστε, όπως είχε πει, ποιος θέλει να ζήσει για πάντα;
ΜΑΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ
