Πριν από λίγες μέρες έγινε γνωστό ότι ιδρύθηκε νέος ιδιωτικός φορέας συλλογικής διαχείρισης για να διαχειριστεί στην Ελλάδα τα δικαιώματα των συνθετών και στιχουργών, Ελλήνων και ξένων. Είναι ασύλληπτο μετά τα δεινά που έχουμε υποστεί οι Έλληνες δημιουργοί από τον προηγούμενο ιδιωτικό κερδοσκοπικό οργανισμό, την ΑΕΠΙ και την καταστροφή που βιώνουμε από την πτώχευσή της, να εμφανίζεται ως λύση και πάλι ένας ιδιωτικός οργανισμός. Γι’ αυτό απηύθυνα στα σωματεία των δημιουργών την παρακάτω επιστολή – έκκληση:Έχουν περάσει 18 μήνες από την κατάρρευση της ΑΕΠΙ. Μια κατάρρευση που ήρθε με την αποκάλυψη των οικονομικών σκανδάλων, της υπεξαίρεσης των χρημάτων των δημιουργών και των αρνητικών οικονομικών μεγεθών που οδήγησαν την ΑΕΠΙ στην πτώχευση.Κι ενώ ήρθε επιτέλους η ώρα για να αποκτήσουμε οι δημιουργοί έναν δικό μας μη κερδοσκοπικό οργανισμό στα πρότυπα του υπόλοιπου κόσμου, αποδείχθηκε ότι είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων. Επικράτησε η διχόνοια που πυροδοτήθηκε από την ανασφάλεια, τον φόβο, τα ιδιοτελή συμφέροντα και την ημιμάθεια.Η Πολιτεία προσπάθησε να στηρίξει τους δημιουργούς δημιουργώντας την κρατική ΕΥΕΔ, χωρίς όμως να επιτευχθεί η σύμπνοια των δημιουργών και χωρίς να διασφαλισθεί η συνέχεια της λειτουργίας του μηχανισμού της ΑΕΠΙ. Η Αυτοδιαχείριση με τη στήριξη της διεθνούς ομοσπονδίας των οργανισμών (CISAC), βελτίωσε τις υποδομές της αλλά επίσης δεν κατάφερε να επιτύχει την σύμπνοια των δημιουργών.
Και ποιά είναι η αιτία της αδυναμίας σύγκλισης των σωματείων των δημιουργών? Ποιών τα δικαιώματα υποστηρίζει η κάθε πλευρά? Ποιά συμφέροντα εξυπηρετούνται?
Μήπως να επικρατήσει το έντεχνο τραγούδι απέναντι στο λαϊκό?
Το Ελληνικό τραγούδι απέναντι στη ξένη μουσική?
Να κάθεται στην καρέκλα της εξουσίας ο Kώστας και όχι ο Γιώργος, ο Γιάννης και όχι ο Νίκος?
Να διοικεί ή να προσληφθεί ο κολλητός του Μανώλη και όχι του Μιχάλη?
Ή μήπως να έρθει στη θέση του Ξανθόπουλου ο Σκουρόπουλος?
Αντί να κοιτάξουμε όλοι μαζί πως θα μεγαλώσει και εισπραχθεί η πίτα των δικαιωμάτων, διάφορες ομάδες αγωνίζοναι αποκλειστικά για να διασφαλίσουν από τώρα το μεγαλύτερο κομμάτι της πίττας σε βάρος των συναδέλφων τους και εντωμεταξύ η πίττα όλο και μικραίνει και η μεγάλη πλειοψηφία των δημιουργών λιμοκτονεί.
Αντί να κοιτάξουμε όλοι μαζί από κοινού να συμφωνήσουμε σε κανόνες και σε θεσμικό πλαίσιο που θα εγγυώνται μια δίκαιη εκπροσώπηση και διανομή για όλους (όπως το κάνουν οι δημιουργοί σε όλες τις άλλες χώρες) εμείς είμαστε πιο έξυπνοι και κάθε ομάδα φτιάχνει τους δικούς της κανόνες, το δικό της μηχανισμό και καλλιεργεί το δικό της ‘εγώ’. Έχουμε χαθεί σε εμπάθειες και εγωισμούς και κατασκευάζουμε διαρκώς εχθρούς και συνομωσίες.
Είναι ντροπή αυτό που συμβαίνει και εντελώς ανήθικο.
Φίλοι συνάδελφοι,
Πρέπει επιτέλους να αναλάβουμε τις ευθύνες μας! Δική μας ευθύνη ήταν η ανοχή επί δεκαετίες του καθεστώτος ΑΕΠΙ και δική μας ευθύνη είναι η αδυναμία συνεννόησης και σύμπνοιας για να φτιάξουμε τον οργανισμό μας.
Εάν οι εκπρόσωποι των σωματείων, όλων των σωματείων, νοιάζονται πραγματικά για το συμφέρον των δημιουργών που εκπροσωπούν θα έπρεπε όχι σήμερα ΑΛΛΑ ΧΘΕΣ να έχουν κάτσει ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ σε ένα τραπέζι ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΕΙ ΟΛΟΥΣ (δημιουργούς και εκδότες, Έλληνες και ξένους) και να σχεδιάσουν από μηδενική βάση:
- Τη δημιουργία ενός οργανισμού με μια Γενική Συνέλευση, ένα Εποπτικό και ένα Διοικητικό συμβούλιο εκλεγμένο από εμάς.
- Τη συγκέντρωση στον οργανισμό αυτό όποιων χρήσιμων περιουσιακών ή άλλων στοιχείων και άξιων ανθρώπινων πόρων διαθέτουν σήμερα η ΕΥΕΔ και η Αυτοδιαχείριση.
- Την επιλογή των καλύτερων επαγγελματιών που διαθέτει η αγορά για να διοικήσουν τον οργανισμό μας.
- Τη χρηματοδότηση από τα δικαιώματά μας της ανάπτυξης αυτού του οργανισμού.
- Τη στήριξη της πολιτείας στο εγχείρημα.
Απευθύνω έκκληση προς τους δημιουργούς και ιδίως του εκπροσώπους των σωματείων των δημιουργών να συνεργασθούν από κοινού για τη δημιουργία Ενιαίου Οργανισμού, παραμερίζοντας τις όποιες προσωπικές πικρίες, ανασφάλειες, εγωισμούς και επιδιώξεις. Διαφορετικά θα εξακολουθήσουμε να τρώμε τις σάρκες μας μέχρι να εξαντληθούμε τελείως και να καταλήξουμε πολύ αργότερα, στη νομοτελειακή δημιουργία ενος ενιαίου οργανισμού, με πολύ χειρότερες συνθήκες και μεγαλύτερο κόστος.
Ελπίζω την ύστατη στιγμή να πρυτανεύσει η κοινή λογική και το ήθος.
Αθήνα, 10 Ιανουαρίου 2020,
Σταύρος Ξαρχάκος
