Πριν περίπου 30 χρόνια, τηλεφώνησα στη δισκογραφική εταιρεία ‘’Λύρα’’ να ζητήσω το τηλέφωνο μιας τραγουδίστριας προκειμένου να της πάρω μια συνέντευξη για το ‘’Πάκλο’’, μιας και εκείνη την εποχή η εν λόγω καλλιτέχνιδα είχε επιτυχίες και βρισκόταν στην επικαιρότητα. Ήταν κάπως αργά το απόγευμα και στην εταιρεία εκείνη την ώρα έτυχε να βρίσκεται μόνο ο ιδιοκτήτης, ο αείμνηστος Αλέκος Πατσιφάς με τον οποίον λίγο γνωριζόμαστε (τον είχα δει μια φορά σε μια οντισιόν στην Columbia). Του είπα ότι θέλω το τηλέφωνο της τάδε τραγουδίστριας και μου απαντά με στόμφο: ‘’Τι το θέλεις;’’. Του απαντώ, να της πάρω μια συνέντευξη και να την φωτογραφίσω για το εξώφυλλο του περιοδικού. Με έκπληξη μου απαντά: ‘’Δεν χρειάζεται’’. Μα γιατί του λέω, όλοι οι καλλιτέχνες έχουν ανάγκη προβολής και δεν θα βλάψει σε κάτι η συνέντευξή της που μάλιστα θα περιορίζεται σε επαγγελματικά θέματα και μόνο. Έχετε δίκιο μου απαντά αλλά εδώ πρόκειται για τραγουδιστές που είναι προτιμότερο να μη μιλάνε και να μην πολυεμφανίζονται. Γιατί, τον ρωτάω αθώα. Γιατί στην πλειοψηφία τους είναι αγράμματοι και ενίοτε και ηλίθιοι και μπορεί χωρίς να το καταλάβουν η συνέντευξη τους αντί για διαφήμιση να φέρει τη δυσφήμισή τους. Του απαντώ, πως είναι δυνατόν μια κοπέλα να μη ξέρει να μιλήσει τη στιγμή που χαλάει κόσμο και έχει τόσες επιτυχίες; Μου απαντάει ειρωνικά και γελώντας: ‘’Ας λείψουν τα πιπέρια μου να δω τα μαγεριά της! ’’ Με ιντριγκάρισε και ξανά ρωτάω δηλαδή δεν έχει αξία; «Όλοι οι άνθρωποι έχουν αξία αλλά μόνο αν σταθούν τυχεροί και το αποδείξουν πιστοποιείται» μου απαντά ο παραγωγός.
Μετά από πολλά χρόνια που γνώρισα από κοντά όλους τους καλλιτέχνες (μουσικούς τραγουδιστές συνθέτες κλπ) διαπίστωσα πόσο δίκαιο είχε ο Αλέκος Πατσιφάς που μου είχε τονίσει επίσης ότι οι άνθρωποι που έχουν εμπλακεί με τη μουσική στην πλειοψηφία τους δεν γνωρίζουν ούτε μπορούν να κάνουν άλλη δουλειά και είναι οι πιο επιρρεπείς στο ψέμα και την προδοσία και μου σύστησε να είμαι πολύ επιφυλακτικός και καχύποπτος μαζί τους.
Λίγο πιο μετά έτυχε να έχω μια συζήτηση με το στιχουργό Λευτέρη Χαψιάδη που σκιαγραφώντας το προφίλ των τραγουδιστών, μου παρέθεσε ένα υποθετικό παράδειγμα: Πες ότι γίνεται πόλεμος και σε ένα λεπτό κόβεται η γέφυρα και τους πεις ότι μόνο ένα πράγμα θα περάσουν απέναντι, το παιδί ή τη σακούλα με τα λεφτά, αυτοί θα επιλέξουν τη σακούλα!!!
Σε μία συνέλευση των τραγουδιστών για την διανομή των δικαιωμάτων επάνω σε μια διαφωνία απόψεων ο τραγουδιστής Γιάννης Δημητράς είπε: «Τελικά εμείς οι φερόμενοι ως άνθρωποι της τέχνης του πολιτισμού και της ποίησης, όταν πρόκειται για λεφτά γινόμαστε οι πιο άγριοι άνθρωποι. Η υποκρισία μας ξεπερνά κάθε όριο..»
Και αρχίζω σιγά σιγά να πείθομαι πως στην πλειοψηφία τους αυτοί οι άνθρωποι, παρά την τόση αγάπη και εκτίμηση που έχουν εισπράξει από την κοινωνία, δεν συγκινήθηκαν ποτέ. Υποκρισία και θεατρινισμό έχουν εκπαιδευτεί να πουλάνε για να εξαργυρώνουν ακριβά την δουλειά τους και τίποτε άλλο. Πάμπλουτοι άνθρωποι συχνά σχολιαζόμενοι ως πρωτοκλασάτοι φοροφυγάδες δεν έχουν συνεισφέρει πουθενά και σε τίποτε. Μάλιστα εκτός και από καλοί άνθρωποι εμφανίζονται και ως δημοκράτες και ας έχουν γλείψει όλες τις παρατάξεις, από Χούντα έως Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Έχουν πλάκα! Θα παραθέσουμε κάποια στιγμή φωτογραφίες τους στις οποίες φαίνεται που σταυροφιλιώντουσαν με τους αυλικούς της Χούντας και στη συνέχεια τραγουδάνε στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ!
Αν τους δείτε σε Γενικές Συνελεύσεις των φορέων τους πως συμπεριφέρονται στους μικρούς τραγουδιστές θα ανατριχιάσετε τουλάχιστον.
Όλοι οι πρωτοκλασάτοι χρησιμοποιούν την αίγλη και την οικονομική τους υπεροχή και χλευάζουν οποιονδήποτε έχει αντίθετη με τα συμφέροντα τους άποψη με τρομοκρατικό τραμπουκισμό που μόνο αυτοί ξέρουν να εκπέμπουν. Η αχαριστία τους προς την κοινωνία είναι τόσο εμφανής και η προκλητική τους συμπεριφορά θυμίζει ημίθεους!
Έτυχε να βρεθώ σε επαρχιακή πόλη μια γιορτινή ημέρα που έδινε συναυλία μια κορυφαία λαϊκή τραγουδίστρια. Μαθαίνοντας τα παιδάκια του χωριού ότι την Κυριακή θα εμφανιστεί στη πόλη η κα Τάδε περίμεναν με αγωνία να την δούνε και να της ζητήσουν αυτόγραφο να δείξουν την άλλη μέρα στους φίλους τους ότι συνομίλησαν με μια τόσο λαμπερή προσωπικότητα. Μάταια περίμεναν διότι αντίκρυσαν μια αηδιαστική και αλαζονική προσωπικότητα που ζήτησε από τους σεκιούριτυ να μην την πλησιάσει κανένας (και δει από κοντά τη σιτεμένη γριούλα). Αφού τελείωσε τη δουλειά της, σούφρωσε την παχυλή επιταγή της και έφυγε σαν κλέφτης χωρίς καν να ευχαριστήσει τους διοργανωτές που είχαν φιλήσει κατουρημένες ποδιές να μαζέψουν τα 32.000 ευρώ που πήρε η λαμπερή κυρία (μαζί με το συγκρότημα της). Η απογοήτευση σε δεκάδες κοριτσάκια ήταν απερίγραπτη και μερικά της απένειμαν παιδικές κατάρες. Μη φαντάζεστε κάποια αγριόφατσα με ύφος μαφιόζου, όχι! Για μια αγγελική μορφή που θαυμάζουμε και χειροκροτρούμε όλοι μας πρόκειται, που μας έχει παραμυθιάσει ότι όλη η ευαισθησία και το πάθος που βγάζουν τα τραγούδια της είναι απόρροια του ήθους και της ψυχής της. Σε οικονομικές διεκδικήσεις με συναδέλφους της και αυτή και πολλοί άλλοι -παρότι κατάγονται από φτωχοοικογένειες- συμπεριφέρονται σαν Ρωμαίοι δήμιοι και εναπαναπαύονται στο ότι αυτά που κάνουν στον επαγγελματικό τους χώρο δεν τα μαθαίνει ο κόσμος και δεν έχουν κόστος. Γι αυτό από δω και στο εξής θα φροντίζουμε να ενημερώνουμε τον κόσμο για να προβληματιστεί αν αξίζει να διαθέτει το μεροκάματο του σε τάχα λαϊκούς τραγουδιστές που τα έξι κοστούμια που αλλάζουν κάθε βράδυ αξίζουν όσο οι μισθοί του για όλη τη χρονιά.
Γ.Μ.
