Παρά την οικονομική στενότητα που επικρατούσε στη χώρα μας, στη δεκαετία του ‘70 λειτουργούσαν στην Αθήνα πάνω από 100 νυχτερινά κέντρα που απασχολoύσαν πάνω από 700 μουσικούς και άλλους τόσους τραγουδιστές. Υπερδιπλάσιο ήταν το υπόλοιπο προσωπικό, σερβιτόροι, βοηθοί, ηχολήπτες, φωτιστές, ταμίες, λουλουδούδες, μαγείροι, λατζέρηδες, θυρωροί, βιομηχανία ολόκληρη. Οι πιάτσες ήταν: Στην Εθνική οδό ΑΘηνών Λαμίας που υπήρχαν τα κέντρα, ‘’Όνειρο’’, ‘’Ξημερώματα’’, ‘’Ένατον’’, ‘’Αμαπόλα΄΄, ‘’Παγκόσμιο’’, ‘’Κουινάν’’, ‘’Περίπτωση’’, (του Σιδηρόπουλου) ”Λαλέουσα” . Όλα αυτά στην άνοδο προς Λαμία.
Το καλύτερο ήταν τα ‘’Ξημερώματα’’ των Καραμουσαλή- Αγραπίδη. Το ‘’Όνειρο’’ είχε ο Σπύρος Κορδολαίμης, το ‘’Ένατον’’ ο Δημήρης Αδαμόπουλος που είχε και ‘’Lido’’ στην Ζωοδόχου Πηγής στην Αθήνα. Το ‘’Αριγκάτο’’ το είχε ο τραγουδιστής Ανδρέας Ζακυνθινάκης με τον αδελφό του. Αργότερα το πήρε ο Γιάννης Χέλιος, μετά ο Κώστας Κρικόπουλος και τελευταίος ο Γιάννης Θυμάκης με το Μάνο Βλαστό και το μετονόμασαν ‘’Αμαπόλα”. Μετά την διασταύρωση της Κηφισιάς από την άλλη πλευρά στο κόμβο Βαρυμπόμπης λειτουργεί ακόμη το ‘’Έμπατη”. Στην κάθοδο της Αθηνώς-Λαμίας λειτούργησαν για λίγα χρόνια το ‘’Δώδεκα’’ του Παγκάκη και το ‘’Κανόνι’’ του Κώστα του Ζήνα (πατέρας της Πέγκυς). Γύρω στο ‘90 λειτούργησε για μια δεκαετία και το ‘’Carvel’’, ένα τεράστιο ωραίο μαγαζί που έκλεισε γύρω στο 2000. Ήταν λιγο πιό κάτω από τη γέφυρα των Λυμάτων στην κάθοδο. Άλλη μεγάλη πιάτσα ήταν η Λεωφόρος Αθηνών με τα
μαγαζιά,’’Καραπατέας’’, ‘’Αναμνήσεις’’ (του Τσιμαχίδη) , ’Υδροχόος’’,”Απροόπτο’’ κ.α Στη Θηβών υπήρχε η θρυλική ‘’Λουζιτάνια’’ εκεί τραγουδούσε για πολλά χρόνια ο Γιώργος Ταλιούρης και η Ελευθερία Χριστοπούλου. Πιό πάνω υπήρχε ο ’Κριός’’,‘’Τοξότης’’ και ένα άλλο μαγαζάκι. Από την απέναντι πλευρά λειτούργησαν για πάνω από 30 χρόνια τα “Αραπάκια’’ του Χρήστου που φιλοξένησε όλους του ανώνυμους λαϊκούς τραγουδιστές και τραγουδίστριες. Πιό παλιά στη Θηβών λειτουργούσε και η ‘’Μαντουβάλα’’. Στη γωνία Πέτρου Ράλλη και Κηφησού λειτούργησε για πολλά χρόνια το ‘’Stop’’ των αδελφών Ξανθάκη. Αργότερα που το ενοικίασε ο Κώστας Παπασταύρου το μετονόμασε ‘’Ηλιοβασιλεματα’’. Απέναντι από τη διασταυρωση της Πέτρου Ράλλη με το Κηφισσό (υπάρχει ακόμα) λειτουργούσε το ”Can Can” των αδελφών Γυγουρτάκη που φιλοξένησε όλα τα πρωτοκλασάτα ονόματα (Βοσκόπουλο, Διονυσίου, Μελά, Χριστοδουλόπουλο, Ζαμπέτα, Νικολάου, Αγγελόπουλο κ.α. Στην Ιερά οδό υπήρχαν, το ”Σου Mου” (παλιά τραγουδούσε εκεί ο Διονυσίου με την Aνθούλα Aλιφραγκή) και πιο πέρα’ το ”Ηλιοβασίλεμα’’. Στη γωνία Πέτρου Ράλλη και Θηβών λειτουργούσε το ”Δεκατέσσερα” (ήταν στο αριθμό 14) σε όροφο. Σέ όροφο λειτουργούσε και η ‘’Γνωριμία” του Αλέκου Μπατζάκα στο Κουκάκι. Στην οδό Λιοσίων λειτουργεί ακόμα η ‘’Φαντασία’’ των αδελφών Μενιδιάτη που μετά από εκεί την πήγαν στην οδο Κεφαλληνίας στο υπόγειο (‘’Σουίτα’’) και μετά στο Ελληνικό απέναντι από το τότε αεροδρόμιο. Κοντά στο ”Νuint Athens” αν θυμάμαι κλά στη οδό Καλύμνου, υπήρχε μια ιστορική ταβέρνα με ζωντανή μουσική που λειτούργησε πάνω από 50 χρόνια ‘‘Ο Μιχαλάκος’’ Στην οδό Πατησίων λειτουργούσαν το ‘’Εβίτα’’, το ‘’Μονς Νιέρ’’ και το ΄΄Νuint Athens’’ (και τα τρία του Νίκου Σερετάκη. Τα δύο τευλευταία ήταν ισόγεια μεγάλα ιστορικά μαγαζιά που πέρασαν απο εκεί μέγάλα ονόματα. Στην οδό Μυθύμνης μεταξύ Πατησίων και Δροσοπούλου υπήρχε η ‘’Νεράϊδα της Αθήνας’’ που λειτουργησε κάποια χρόνια και ως κλαρινάδικο. Στο τέρμα της Πατησίων λειτουργούσε το ‘’Μουράγιο” των Κονιτοπουλαίων που πρωτού πάρει πάνω το νησιώτικο (λόγω Πάριου) ήταν ίσως το μοναδικό μαγαζί με νησιώτικα και αργότερα λειτούργησε ως μπουζουκσίδικο με την επωνυμία ’Stork’’ . Πριν λεγόταν ‘’Ξημέρωμα’’ και ”Αδυναμία’’. Τραγουδύσε εκεί ο Χρηστάκης και Ψιλλόπουλος.
Πιό κάτω στο τέρμα της Πατησίων μετά τη γέφυρα του τραίνου δεξιά από τη οδό Χαλκίδος υπήρχε ο θρυλικός ‘’Καλαμπόκας’’. Χιλιάρι μαγαζί που έκανε μόνο χορούς, ίσως τους περισσότερους χορούς της Αθήνας καθότι είχε το μεγαλύτερο χώρο. Εκτός από του ”Καλαμπόκα’’ και την ‘’Καλύβα’’ του Κώστα Τσίνη στη οδό Καυτατζόγλου δεν υπήρχαν τότε άλλα μεγάλα μαγαζιά. Δίπλα στην ‘’Καλύβα” ακριβώς υπήρχε το ‘’Καστέλλο’’ και αυτό μεγάλο μαγαζί γύρω στις 500 θέσεις που καταπιανόταν και αυτό μόνο με χορούς. Εκεί τραγουδόυσε ο Μανιατάκης (έτυχε να τον ακούσω). Πιό πάνω από την ιδια πλευρά της Καυτατζόγλου υπήρχε ο ‘’Μύθος” του Δημήτρη Ντακούλη (που είχε τα πρώτα ‘’Δειλινά ‘’ στην οδό Κέας. Στην οδό Αχαρνών λειτούργησε ‘’Του Τζίμη του Χοντρού’’ που αργότερα μετονομάστηκε σε ‘’Πανόραμα’’, πιό πέρα το ‘’Αννέτα’’ του Λευτέρη Ψιλοπούλου το ‘’Αλεξάντερ’’ (πρωην κιν/φος ‘’Ρίντα’’ του Αλέκου Μπατζάκα που είχε και τη ‘’Γνωριμία’’ και το ‘’Λατρεία’’. Απέναντι από σταθμό Κάτω Πατησίων επί της οδού Αχαρνών λειτουργούσαν οι ‘’Αμπάρες’’ του Σπύρου Κορδολαίμη (τραγουδούσε εκεί ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος). Στην οδό Ηπείρου (υπάρχει ακόμη) το ‘’Κύτταρο’’ του Μαργωμένου που είχε και το ‘’Φαληρικό’’ στις Τζιτζιφιές. Στο ‘’Κύτταρο’’ τραγούδησε για τελευταία φορά ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1965. Στην οδό Αγίου Μελετίου υπήρχε η ‘’Νεραϊδα της Αθήνας’’ γνωστή από το τριπλό φόνο του Νίκου Κοεμτζή. Τραγουδούσε τότε εκεί ο Κώστας Καρουσάκης. Μπουζουκσίδικα είχε και το κέντρο της Αθήνας. Στη οδό Αμερικής λειτουργούσε ο ‘’Ζορμπάς” πιο κάτω στη γωνία Αμερικής και Πανεπιστημίου υπήρχε η ‘Άθηναία” του Αργύρη Παπαργυρόπουλου και πιό κάτω η ‘’Κάσμπα’’ του Φουσκίδη. Στη οδό Φιλλέλήνων στο Σύνταγμα εκτός από τα καμπαρέ με επικρατέστερο η φημισμένη ‘’Copa Campana’’ αδελφών Κοράκη υπήρχαν και δυο σημαντικά μαγαζιά, το ‘’Elisse’’ και το ‘’Stor’’. Στο ‘’Stor’’ τραγουδούσε ο Σταμάτης Κόκότας, ο Γιάννης Καλατζής, ο Γιάννης Θυμάκης κ.α. Αργότερα το μαγαζί αυτό το πήρε ο Στράτος Διονυσίου και μετονομάστηκε ‘’Στράτος’’. Στην οδό Ζωοδόχου Πηγής κοντά στην Ακαδημίας Λειργούσε το ‘’Cin Cin’’ που μετονομάστηκε ‘’Lido’’ και υπάρχει ακόμη. Στο Γκάζι επί της οδού Πειραιώς λειτουργησε για μια πενταετία το μπουζουκσίδικο ‘’Tourbo’’ του Τάσου Μπουγά. Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας λειτούργησε για πολλά χρόνια το ‘’Μωρό’’ του Καλαποθαράκου που αργότερα έγινε ρεμπετάδιοκο και μετονομάστηκε ‘’Ενέα όγδοα’’. Στο τέρμα Αλεξανδρας αριστερά στην οδό Έσλιν λειτούργησαν για πολλά χρόνια στη δεκαετία του ‘70 οι ‘’Κάψες’’ με πρωταγωνίστρια τη Σούλα Μεταξά. Αργότερα το μαγαζί το πήρε ένας τραγουδιστής Πάνος Μιχαηλίδης και το μετονόμασε ‘’Ανατολή’’.
Εκεί θυμάμαι πρωτοπαιζε μουζούκι ο Χρήστος Κωνσταντίνου σε παιδική ηλικία. Ένα ακόμη μικρομάγαζο υπήρχε πιό πάνω από ξενοδοχείο ‘’Caravel’’ απέντί από τον Άγιο Νικόλαο. Στο Σκοπευτήριο λειτούργησε για πολλά χρόνια το ‘’Χάραμα’’ του Παπαλαζάρου. Εκεί τραγουδούσαν μόνιμα ο Τσιτσάνης με την Μπέλλου και είχαν τον πιό καλό κόσμο. Μόνιμος θαμώνας, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Γιάννης Τσαρούχης, και όλοι οι διανοούμενοι της εποχής. Στο μαγαζί μέχρι που έφυγε ο Τσιτσάνης και η Μπέλλου υπήρχε πάλκο (καθιστοί μουσικοί και τραγουδιστές) όπως παλιά. Στην οδό Μεσογείων απέναντι από την Αγία Παρασκευή λειτουργούσε το ‘’Ελυζέ’’ και στη γωνία Μεσογείων και Ηρώων Πολυτεχνείου ήταν τα ‘’Λαϊνια’’ ένα πολύ ωραίο μαγαζί με φαγητό. στο Πικέρμι το ‘’Μον Ρεπό’’. Στο Διόνυσο υπήρχε χρόνια ένα μικρό μπουζουκσίδικο που λειτουργούσε με πελάτες των βορείων προαστείων το ‘’Βουνό’’ Εκεί κοντά κοντά στη Δροσιά στη Λ. Μαραθώνος λειτουργούσε γαι πολλά χρόνια η ” Φωλιά” και ο ‘’Ζορμπάς’’. Στο Κουκάκι στη οδό Λαγουμτζή εκτός από τη ‘’Γνωριμία’’ λειτουργούσε και η ‘’Τριάνα”. Τα περισσότερα από αυτά τα μαγαζιά¸ που προαναφέρθηκαν ήταν δεύτερα και τρίτα , πρώτα θεωρούνταν τα μαγαζιά της παραλιακής και της Λ. Συγγρού. Στη κάθοδο της Συγγρού δημιουργήθηκε το 1985 το ‘’Ρεγγίνα’’ και πιό κάτω στη διασταύρωση με την Αμφιθέας υπήρχε ο ‘’Κυριάκος’’, τριτοκλασάτο μικρό μαγαζί που λειτούργησε για πολλά χρόνια. Δίπλα στην οδό Δοϊράνης και Σκρά, υπήρχε το “Αχίλειο’’ του Χρήστου Κυπριώτη που είχε απένατι και το ΄Ίφιγένεια’’ Στην άνοδο της Συγγρού εκτός από το ‘’Ιφιγένεια”, λειτουργούσαν το ‘’Αθήνα’’, το ‘’Plau Boy’’ του Άλκη Νικολούζου, και το ‘’City’’ αδελφών Βοϊδονικόλα. Το ‘’City’’ ήταν στη στροφή Αμφιθέας. Δίπλα ήταν ο θρυλικός ‘’Διογένης’’ του Παπαθεοχάρη που είχε και το ομώνυμο ξενοδοχείο στο Πειραιά. Ο ‘’Διογένης’’ ήταν το πιό In μαγαζί της εποχής καθότι ήταν και συστηματικό φαγάδικο. Δεν πρόκειται για το σημερινό μεγάλο ‘’Διογένη’’, ήταν ένα μικρό μαγαζί 350 ατόμων αλλά ξακουστό. Σε ελάχιστα μουζουκσίδικα υπήρχε φαγητό και αυτό πρόχειρο για μια ανάγκη. Ο Διογένης διέθεται εξαιρετική κουζίνα και μάζευε το πιο καλούς αστούς πελάτες. Μόνιμος σταρ του ”Διογένη’’ ο Φίλιππος Νικολάου που μεσουρανούσε τότε και στην συνέχεια ο Γιάννης Πάριος. Στην άνοδο της Συγγρού δημιουργήθηκε από τους αδελφούς Αδρακτά ένα ακόμη ωραίο μαγαζί το ‘’Τούνελ’’ και πιό κάτω η “Λεωφόρος” των αδελφών Πριόβολου. Στη παραλία στις Τζιτζιφιές υπήρχαν τέσσερα μεγάλα μαγαζιά: Στο Δέλτα ήταν ο ‘’Ποσειδώνας’’ που τραγουδούσε ο Φλωρινιώτης στο ξεκινημά του που χάλαγε κόσμο . Εκεί κοντά υπήρχε και η ‘’Αδυναμία’’ του Λευτέρη Ψιλόπουλου που τραγουδούσε η Αννίτα Βεναρδου που ήταν τότε δημοφιλής. Πιο πέρα ήταν το ‘’Φαληρικό’’ του Μαργωμένου που τραγουδούσε κάποιες φορές εκεί ο Τσιτσάνης με την Αλεξάνδρα. Πιό πέρα ήταν το ‘’La Cite’’ που αργότερα έγινε ‘’Καρουσάκης’’, δίπλα ακριβώς η ‘’Νέα Αθηναία’’ του Χαλκιαδάκη (μεγάλο μαγαζί που λειτουργεί ακόμη με την ονομασία ‘’Θέατρο’’ και τελευταίο στη παραλία των Τζιτζιφιών το ‘’Χρυσό Βαρέλι’’ του Χάρμα. Στην Καστέλλα υπήρχαν ακόμη δυό μαγαζιά το ‘’Cavo Doro’’ του Φωτάκου και το ‘’Αμαντέους’’ του Κρεμμύδα . Ένα ακόμη φημισμένο μπουζουκσίδικο ήταν το ‘’Πειραιεύς 70’’ του τραγουδιστή Φώτη Στασουλάκη που με την επιτυχία του ‘’Όλες είσαστε ίδιες’’ χάλαγε κόσμο. Το ίδιο μαγαζί φιλοξενούσε στις δόξες του Γιώργο Κοινούση. Στο Φλοίβο υπήρχε το ‘’Serafino’’ το πρώην ‘’Κατίνα’’ (εκεί τραγουδούσε στο απόγειο της επιτυχίας του ο Γιώργος Μαργαρίτης). Πιό κάτω εκεί που είναι και σήμερα η ‘’Νεράϊδα’’ της Παμέλας (αργότερα του Κακέτση), πιό κάτω η ‘’Φαντασία’’, το ‘’Αρχιπέλαγος’’ του Γιδόπουλου μετά τα ‘’Νέα Δειλινά’’ του Μιχαηλίδη από τα πιό ξακουστά μαγαζιά που είχε πάντα το πιό ακριβό πρόγγραμμα. Λίγο πιό κάτω στα δεξια της παραλιακής ήταν τα ‘’Δειλινά’’ που τα λέγανε ‘’παλιά’’ και πιό κάτω στη παραλία του Αγίου Κοσμά ήταν το το ‘’Stork’’των αδελφών Γιγουρτάκη . To ‘’Stork’’ ήταν το μεγαλύτερο μαγαζί που υπήχε τότε χωρητικότητος 1500 ατόμων και έκανε πάντα βαριά προγράμματα με Βασκόπουλο, Μαρινέλλα , Πάριο κ.λπ. Πιο κάτω λειτουργούσαν μέχρι πρότινος τ’ ‘’Αστέρια’’ του Αργύρη Παπαργυρόπουλου, επίσης βαρύ μαγαζί που φιλοξένησε μεγάλα ονόματα στις δόξες τους, όπως Βίσση, Καρβέλα, Ζήνα, κ.α. Το ‘’Ποσειδώνιο’’ του Κοντόπουλου και το ‘’Show Center’’ του Ρέστη έγιναν στη δεκαετία του ‘90. Το ‘’Romeo’’ έγινε γύρω στο 1985. Τουλάχιστον έξι μποζουκσίδικα υπήρχαν και τη Βάρη, το ‘’Κυκλάμυνο’’ του Φύτρου τα ’Τρίκορφα’’ και ο ‘’Γαλαξίας’’ ο ‘’Λευτέρης’’ το ”Παλατάκι” και οι ‘‘Αναμνήσεις”. Στην Λ. Βουλιαγμένης λειτούργησαν και εκεί για λίγο δυο μικρά μπουζουσκίδικα το ένα λεγοταν ΄Άποκάλυψη’’ του Τζοβάνη. Ένα ακόμη μουζουκσίδικο που λεγόταν ‘’Πλάζα’’ λειτούργησε για λίγο στη Λ. Βουλιαγμένης στη δεκαετία του ‘90 υπό τη τη διεύθυνση του μαέστρου Χάρη Λυμπερόπουλου. Θυμάμαι τραγουδούσε εκεί μεταξύ των άλλων και ο ηθοποιός Νίκος Ξανθόπουλος. Στην οδό Λενορμάν προς τον Κηφισσό λειτούργησε για λίγα χρόνια ένα ακόμη λαϊκό μαγαζί το ”Στούντιο”. Δύο ιστορικά λειτουργήσαν στο Γαλάτσι, η ‘’Ομορφη νύχτα’’ του Τσιβγουτζίδη στην οποία πρωταγωνιστούσε η Γλυκερία στις δόξες της και οι ”Νταλίκες” του Μπαρμπαγιάννη που είχαν μόνιμο πρωταγωνιστή το Χρήστο Νικολόπουλο με το συγκροτημά του (Γιώργο Σαρρή, Λεωνίδα Βελλή κ.α) Στην οδό Γαλατσίου υπήρχε η ΄Άνεσις” (πρώην κιν/φος) που τραγουδούσε ο Βαγγέλης Περπινιάδης με τη Γιώτα Λύδια. Στην Πλάκα είχαν απομείνει (μετά την απαγόρευση) ο ‘’Ζυγός’’ και το ‘‘Ζουμ”. Τ’ άλλα είχαν κλείσει (Διαγώνιος, Κατακόμβη, Ταβάνια, Σκορπιός) Ταβερνομάγαζα με πλήρη ζωντανή ορχήστρα υπήρχαν σ’ όλη την Αθήνα με πιό γνωστά, την ‘’Κληματαριά’’ και την ‘’Ψάθα’’ στην οδό Δροσοπούλου. Την ‘’Αγραμπελη’’ τα ‘’Λαίνια’’ και ”Παβίλλιον” στην Αγία Παρασκευή. Το ‘’Εκτός Σχεδίου’’ και του ”Σαμπάνη” στα Πατήσια. Η ΄Άννα’’ του Μιχαλάκου, και η ”Ζακυνθινη Φωλιά” στην Πατεία Κολιάτσου. Στην Καλλιθέα λειτουργούσε μια μεγάλη ταβέρνα με μουσική η ‘’Ανατολή’’ ενώ στο Κουκάκι υπήρξε ο ‘’Παρθενώνας’’. Στο Βύρωνα το ‘’Κέφι’’, στους Αγίους Αναργύρους ο ‘’Κήπος’’ του Κρεββατά, κσι στο Περιστέρι λειτούργησε για πολλά χρόνια η ‘’Χωράτική Αυλή’’. Στο Γαλάτσι, υπήρχε η ταβέρνα του ‘’Κατσινόπουλου’’ και το ‘’Κάστρο’’, ενώ στην Κυψέλη υπήρχαν ΄Όι Φίλοι’’. Στο ρέμα Χελιδονούς στη Κηφησιά υπήρχε ο’ ’Ίμερος’’ ενώ στο κέντρο της Κηφισιάς ο ‘’Μπάμπης’’ και ο ‘’Μπόκαρης’’ ήταν φημισμένα μαγαζιά (λειτουργούν ακόμη). Ένα σημαντικό μαγαζί που δημιουργήθηκε στη δεκαετία του ‘80 δίπλα στο ξενοδοχείο Carvel είναι το του ‘’Taboo’’ Φώντα Βουγά. ‘Eνα μεγάλο μαγαζί που λειτουργησε μόνο για δυο σαιζόν ήταν στην οδό Μπακνανά εκεί που είναι τώρα κατάστημα του Σκλαβενίτη και ονομαζόταν ΄Όλυμπιά’’
‘Ετσι περαστασιακά λειτουργησε ένα ακόμη μεγάλο μαγαζί ”Το Συμπόσιο’’ στην Λ. Βουλιαγμένης και Κέλσου στη Δάφνη. Στη Δάφνη πάλι περιστασιακά είχε λειτουργήσει και ένα άλλο μαγαζί επί της Βουλιαγμένης απένατι από το κινηματογράφο ‘’Ατλαντίς’’. Στην οδό Ηροδότου στη Δάφνη υπήρξε η ταβέρνα ‘’Αρχοντικό’’ την είχε ο επιχειρηματίας που είχε το φημισμένο κλαρινάδικο ‘’Βελούχι΄΄ στην οδό Βεραντέρου που τραγουδούσε μόνιμα ο Αλέκος Κιτσάκης. Ένα ακόμη μικρό μαγαζί που ειτούργησε γαι χρόνια στη Νέα Σμύρνη ήταν ”Ο δάσκαλος’’. Στη Νίκαια η ταβέρνα ”Κοκκινιώτισσα” λειτούργησε μονοπωλιακά για πολλά χρόνια ώσπου άνοιξαν οι ‘’Φιγούρες’’ που παρά την μεγάλη τους επιτυχίας δεν κράτησαν ούτε πένετε χρόνια. Εκεί πρωτοεμφανίστηκε ο Γιάννης Πλούταρχος. Στις αρχές της Νίκαιας υπάρχει ακόμα το ‘’Τen Ten’’. Τι να πρωτοθυμηθώ… στην Πλατεία Αμερικής στην οδό Λευκωσίας λειτουργούσε για πολλά χρόνια ένα μικρό μπουζουκσίδικο το ‘’Χόμπι’’ και κάτω από την Αχαρνών σε μια πάροδο το ‘’Αρχοντικό’’. Στην οδό Ιωνίας και Αγίου Μελετίου λειτούργησε για πολλά χρόνια ένα τεράστιο μαγαζί ο ‘’Δiας’’ του Θανάση Σταυρακάκη που λειτουργούσε καθε μέρα με συνεστιάσεις καθότι ήταν μεγάλης χωρητικότητας. Εκεί έτυχε να δώ τον Ανδρέα Παπανδρέου να χορεύει βαριά ζεϊμπέκικα που του τργουδούσε η μεγάλη Σωτηρία Μπέλλου. Στο τέρμα της Αχαρνών υπάρχει ακόμα ένα μεγάλο ταβερνομάγαζο η ”Γοργόνα” και στη Λ. Δεκελείας υπήρχε ο ”Φάρος” του Στάθη Κουκουλάρη. Ένα ακόμη ωραίο μαγαζί (λειτουργεί ακόμη) έγινε στη δεκαετία του ‘90 στο Μαρούσι δίπλα στο Πύργο του ΟΤΕ, το είχε ένας Δημήτρης Δελβενακιώτης, δε θυμάμαι την επωνυμία του. Την ίδια εποχή είχε στηθεί και ένα άλλο μαγαζί στην Πεύκη στην Λ. Αμαρουσίου που λειτούργησε γαι δυο τρία χρόνια μόνο με χορούς αλλά έκλεισε σύντομα. Στο Κορωπί λειτουργούσε μέχρι το 2000 ”Τα κοτόπουλα του Τσεβά” ήταν μια μεγάλη ψησταριά με λαϊκά συγκροτήματα με πολύ δουλειά.Στην Πάρνηθα λειτουργούν ακόμη δυο τρείς αίθουσες και στηρίζονται σε γάμους και εκδηλώσεις. Από τα πιό γνωστά είναι το ”Αθηνα 82” και η ”Λάμψη” των αδελφών Μίντζα. Θυμήθηκα ακόμη μια ταβέρνα με ζωντανή μουσική υπήρξε στα Πετράλωνα στην οδό Τριών Ιεραρχών ‘’Οι χάντρες’’ και μια άλλη στη οδό Κεφαλληνίας πριν την Πατησίων το ‘’Χάνι’’. Μια ακόμη ωραία ταβέρνα που λειτούργησε με μουσική για πολλά χρόνια στη Λ. Αλεξάνδρας πίσω από το ξενοδοχείο ΖΑΦΟΛΙΑ στην οδό Δρόση προς του Γκύζη ήταν ο “Μπάμπης’’. Στην Πλάκα ο ‘’Μοστρός’’ και ο ‘’Καλοκαιρινός’’ είναι μαγαζιά με πάνω από 70 χρόνια διάρκεια. ‘Eνα διάστημα μπουζουκσίδικο είχε γίνει η φημισμένη ντισκοτέκ ABC της πλατείας Αμερικής. Εκεί τραγουδούσε ο Γιάννης Βασιλείου και αργότερα ο Θεσσαλονικίος Χρήστος Αυγερινός (Ντάμπος) που είχε γνωρίσει μια περιστασιακή πρωτοφανή επιτυχία με το τραγούδι του ‘’Για τα μάτια του κόσμου’’. Στην οδό Αγίου Μελετίου υπήρχε ένα μεγάλο μαγαζί που λειτούργησε για λίγο ως ‘’Κεντρί’’ και φιλοξένησε μεγάλα ονόματα όπως το Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Σίγουρα ξεχνώ κάποια μαγαζιά και τουλάχιστον άλλες πενήντα ταβέρνες που λειτουργούσαν με ζωντανή μουσική χρόνια ολόκληρα. Τότε οι επιλογές διασκέδασης ήταν λίγες και η μουσική δεν είχε ακόμη ευτελιστεί, ήταν ακριβή και πολυπόθητη όσο τίποτε άλλο γιαυτό και μια φτωχή Αθήνα συντηρούσε 100 μεγάλα μαγαζιά σε μόνιμη βάση εξι ακόμη και επτά ημερών την εβδομάδα. Στα περισσότερα μαγαζιά έσπαγαν πιάτα μέχρι τη δεκαετία του ‘90. Λίγα ήταν αυτά που δεν είχαν πιάτα, λεγόμενα ‘’φαγάδικα’’ ‘οπως η Νεραϊδα, Τα Δειλινά, Τ’ Αστέρια , Ο Διογένης και δυο-τρία ακόμη. Όλα ανεξαιρέτως τα μαγαζιά που αναφέρω τα έχω επισκεφθεί έστω και από μία φορά. Ελλειπής είναι η αναφορά μου στα μαγαζιά της Πλάκας διότι έκλεισαν με απόφαση του Δήμου Αθηναίων στη μεταπολίτευση. Το ‘’Βραχο’’ πρόλαβα το ‘’Θεμέλιο’’ , το ‘’Σκορπιό’’ του Κωστα Χατζή, τη ‘’Διαγώνιο’’, το ΄΄Ζυγό’’ και το ‘’Ζοομ’’ . Του ‘’Αρία’’ το επισκέφθηκα το 1976 κλειστό. Ξέχασα το σημαντικότερ μαγαζί το ‘’Πλακιώτικο Σαλόνι’’ του Δώδη που είχαμε γίνει και φίλοι και λειτούργησε μέχρι το 1996 αν θυμάμαι καλά. Όμορφο ισόγειο μαγαζί με μεγάλη ιστορία. Θυμάμαι τραγουδούσαν εκεί η Κλειώ Δενανδου ο Τέρης Χρυσός και ο Γιάννης Βογιατζής. Το ‘’Περιβόλι του ουρανού’’ στη Λυσικράτους λειτουργεί ακόμα. Δύο ακόμη μαγαζιά λειτούργησαν για κάποια χρόνια στη Βάρκιζα, το ”Οn the rocks”, και το ”Ribas”.
Προσεχώς θα κάνουμε αναφορά και τα στέκια της δημοτικής μας μουσικής που ήταν και αυτά ισάριθμα στην δεκαετία του ‘70.
Φωτό: 1. Από το κέντρο ”Αμαπόλα” του Μάνου Βλαστού στην Έθνική οδό Αθηνών Λαμίας στη Μεταμόρφωση. Στην πίστα ο Γιάννης Θυμάκης. Και η δεύτερη αλλά και τρίτη φωτογραφία είναι από το ίδιο μαγαζί. Στη δεύτερη τραγουδά Ρ, Γρυπάρη και στην τρίτη ο Γ. Γεωργίου. Η τέταρτη είναι από το κέντρο ”City” των αδελφών Βοϊδονικόλα που βρισκόταν στη στροφή Αμφιθέας στη Λ Συγγρού. Στην πίστα ο Λευτέρης Ψιλόπουλος με τη Σου Κύρκου.
