Κάθε εποχή είχε και τα δικά της και ο κόσμος προσαρμοζόταν στις ανάγκες του σ’ όλους τους τομείς. Η διασκέδαση ήταν πάντα κάτι το ακριβό και διότι λίγοι ήταν αυτοί που ήταν σε θέση να την προσφέρουν και λόγω του ότι παράγεται από σύνολο συντελεστών και κοστίζει. Τα νυχτερινά κέντρα ήταν πάντα ποθητά αλλά ακριβά και όχι πρακτικά για όλους. Το κενό αυτό εκάλυπταν τα αναψυκτήρια που εκτός του ότι ήταν προσιτά λόγω της μεγάλης τους χωρητικότητας που μείωνε το κόστος τους, λειτουργούσαν τις πρώτες βραδινές ώρες και ήταν πιό εύκολο να τα επισκεφθεί μια οικογένεια με παιδιά ή κάποιος που εργαζόταν την άλλη μέρα.
Τις καθημερινές λειτουργούσαν από τις 10 έως τις 12 και το Σάββατο που έδιναν δυό παραστάσεις, 8-10 και 10-12. Είχαν το ωράριο των θεάτρων που εξυπηρετούσε τον κόσμο. Η μεγάλη τους χωρητικότητα τους έδινε τη δυνατότητα να παρουσιάζουν τους πιό λαοφιλείς καλλιτέχνες και συγκέντρωναν πολύ κόσμο. Από τα πιό θρυλικά αναψυκτήρια ήταν το Green Park στο Πεδίο του Άρεως που στα πλαίσια του προγράμματος διεξήγαγε και διαγωνισμό νέων ταλέντων. Διοργανωτής και παρουσιαστής αυτών των εκδηλώσεων ήταν ο αξεπέραστος κονφερασιέ, ηθοποιός, συγγραφέας, στιχουργός και ποιητής Γιώργος Οικονομίδης. Ένας εφυέστατος πολυτάλαντος καλλιτέχνης που άφησε εποχή. Επόμενος παρουσιαστής του Green Park με ανάλογη αποδοχή ήταν ο Όμηρος Αθηναίος. Εκτός από το Green Park, αντίστοιχο αναψυκτήριο λειτουργούσε στον κήπο του Μουσείου. Εκεί εμφανίστηκαν, ο Μανώλης Χιώτης, ο Νίκος Γούναρης, η Μαριάννα Χατζοπούλου κ.α. Προπολεμικά μεγάλη αίγλη και ιστορική αποδοχή είχε η ‘’Μά
ντρα του Αττίκ’’ στην οδό Mηθύμνης 20, Πλατεία Aγάμων (Aμερικής) εγκανιάσθηκε από το πιανίστα τραγουδιστή και κονφερασιέ Αττίκ στις 13 Aυγούστου 1930. Την ίδια εποχή λειτουργούσε το Ακλαζάρ στο σταθμό Λαρίσσης που ήταν κι αυτό αναψυκτήριο τύπου βαριετέ όπως η Οάση του Ζαππείου και τα Πεύκα της Ηρώδου Αττικού. Τα βαριετέ τότε είχαν ξεχωριστό χαρακτήρα, το προγραμμά τους έμοιαζε με επιθεώρηση. Άς πούμε ότι ήταν ο πρόδρομος της Επιθεώρησης που στη μεταπολεμική Αθήνα γνώρισε άνθιση. Κάποιες παραστάσεις έχουν μείνει στηιν ιστορία. Νεότερα αναψυκτήρια που λειτουργησαν στη δεκετία ‘70 ήταν ο Ερμής του Κορομπίλη στο Αιγάλεω (καλοκαιρινός κινηματογράφος), το ‘Ακρον στην οδό Λενορμάν με παρουσιαστή-κονφερασιέ τον ιδιοκτήτη Γιάννη Μπουρνέλη. Και τα δύο αυτά λαϊκά αναψυκτήρια έγραψαν ιστορία. Φιλοξένησαν τα μεγαλύτερα ονόματα και έφεραν κοντά στο πλατύ κοινό που δεν είχε τη δυνατότητα να τα ακούσει στα νυχτερινά κέντρα της παραλίας. Πολλά Βαριετέ λειτούργησαν και στον Πειραιά, γύρω από το Πασαλιμάνι. Ένα ακόμη αναψυκτήριο που λειτούργησε στη δεκαετία του ‘80 ήταν το Αρμονία στο Κερατσίνι. Το είχε ο ηθοποιός, τραγουδιστής-κονφερασιέ Λάκης Σκούταρης. Παρότι ήταν παράμερο συγκέτρωνε πολύ κόσμο από τη γύρω περιοχή, ακόμη και από τη Σαλαμίνα. Την ίδια εποχή δημιουργήθηκε ένα ακόμη αναψυκτήριο στα Μεσόγεια από τους αδελφούς Κατσιμίχα που ονομαζόταν Παλλήνη.
Και αυτό λόγω θέσεως γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Αναψυκτήρια λειτούργησαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις και ειδικά στη Θεσσαλονίκη. Όλα αυτά καλοκαιρινά υπαίθρια αναψυκτήρια που με το εισιτήριο προσέφεραν, παγωτό, αναψυκτικό ή φραπέ (επιτρεπομένου του καπνίσματος) προσέφεραν κοινωνικό έργο δίνοντας τη δυνατότητα στις λαϊκές τάξεις να απολαύσουν τα ινδαλματά τους. Ας ληφθεί υπόψη ότι στα μουζουκσίδικα της Εθνικής οδού το καλοκαίρι τα προγράμματα άνοιγαν στις 12-12.30 και οι φίρμες έβγαιναν στις 2-30 με 3.00 για πρώτο πρόγραμμα και δέυτερο στις 5 το πρωί.
Γ.Μ.
