Την οργή τους κατά της υπουργού Πολιτισμού εκφράζουν με διάφορους προκλητικούς τρόπους μερικοί κρατικοδίαιτοι καλλιτέχνες διότι η υπουργός δεν χορηγεί κονδύλια για τους ανθρώπους του Πολιτισμού. Εν πρώτοις δικαιολογημένη η οργή και η δυσαρέσκεια τους διότι δεν είναι δυνατόν να εξαιρείται ένας κλάδος από τα ευεργετικά μέτρα της Πολιτείας χαρακτηριζόμενος ως άχρηστος κόσμος. Πρέπει να τύχει και ο καλλιτεχνικός κλάδος αντίστοιχης μεταχείρισης, αλλά πως;
Αν παρατηρήσετε στους τηλε διαγωνισμούς των καναλιών όλοι οι νέοι θέλουν να γίνουν καλλιτέχνες, το ‘χουν δεν το ‘χουν, χρειάζονται δεν χρειάζονται. Και πρέπει όλους αυτούς να τους συντηρήσει η Πολιτεία; Δηλαδή οποιοσδήποτε δηλώνει καλλιτέχνης πρέπει να επιχορηγείται ισόβια από το κράτος;
Και εκτός αυτού, αυτοί που διαμαρτύρονται δεν εννοούν να λάβουν ένα βοήθημα όπως όλος ο κόσμος, θέλουν σοβαρά λεφτά όπως είναι μαθημένοι!
Ευτυχώς που υπάρχει και η «Διαύγεια» και αποδεικνύεται με τι ποσά αμείβονταν κάποια ονόματα που πολλές φορές κανένας από το λαό δεν τους ζήτησε, αλλά τους επέβαλλαν τα διάφορα κονέ τους.
Είναι ντροπή σε μια χώρα που έφθασε σε χρεοκοπία από τέτοιες απλοχεριές, να δίνει δεκάδες χιλιάδες για ανούσιες συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις για να ικανοποιήσει κάποιους φίλα προσκείμενους.
Δεν εννοείται να συμμετέχει σε συναυλία που πληρώνεται δε δανεικό δημόσιο χρήμα καλλιτέχνης που αμείβεται με πάνω από 300 ευρώ, και πολλά είναι.
Αν νομίζει ότι αξίζει περισσότερα, ας διοργανώσει μόνος του συναυλίες με εισιτήριο και ας τα πάρει από τον κόσμο αυτόν που θέλει να τον ακούσει και να τον πληρώσει.
Παρατηρούμε αυτές τις μέρες της πανδημίας μεγάλα και επαινετικά λόγια από καλλιτέχνες για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές και διερωτόμαστε, γνωρίζουν οι γιατροί (που κάποιοι έχουν και πάνω από 35 χρόνια συνεχών σπουδών) ότι αυτοί που τάχα τους επαινούν (στην πλειοψηφία τους αγράμματοι) αμείβονται από δέκα έως είκοσι φορές ακριβότερα από αυτούς!
Είναι επιτακτική ανάγκη να συσταθεί μητρώο καλλιτεχνών και σ’ αυτό να εντάσσονται άτομα με ενδεδειγμένη αξία και προσφορά και μόνο αυτά να συμμετάσχουν σε επιχορηγούμενες εκδηλώσεις και με διατιμημένη αμοιβή. Δεν είναι δυνατόν σε ένα χωριό 300 κατοίκων να διοργανώνεται συναυλία κόστους 30.000 ευρώ. Και όχι μόνο στα χωριά παντού. Πάνω από 3000-4000 κόστος εκδήλωσης είναι πρόκληση και το θεωρούμε πολιτικό εξαργύρωμα. Αντιστοιχεί 500 ευρώ για το κάθε άτομο, για τα σημερινά δεδομένα είναι προκλητικό ποσό.
Εκτός αυτού οι περισσότεροι από αυτούς που διαμαρτύρονται, έχουν εισπράξει στη πολυετή καριέρα τους τόσο πολλά χρήματα που είναι ικανά να ζήσουν πάνω από 50 οικογένειες και είναι λυπηρό να καταδέχονται να ζητάν την βοήθεια της χρεοκοπημένης Πολιτείας που για να ικανοποιήσει αυτούς θα στερήσει το γάλα του παιδιού μια φτωχής οικογένειας. Δεν ντρέπονται λίγο που βγαίνουν στα κανάλια και παριστάνουν τους εύσπλαχνους τη στιγμή που από μια συναυλία κόστους 30-40.000 ευρώ έδιναν στους μουσικούς τους 150 ευρώ και του κουβαλούσαν (περιοδεία) σ’ όλη την Ελλάδα.
Και ρωτάμε αυτούς που διαμαρτύρονται που δεν βγάζει η υπουργός κονδύλια; Τι παραπάνω από την δισκογραφία τους θα παρουσιάσουν για μπεί το κράτος σε αυτά τα έξοδα. Τους χόρτασε ο κόσμος 30-40 χρόνια. Άν τους ποθεί βάζει το CD τους και τους ακούει και μάλιστα στην νεανική τους ηλικία που ακούγονται καλύτερα από τώρα που κάποιοι ( λόγω γήρατος) έχουν ξεκουρδιστεί.
Εκτός από τους Δήμους και τις Περιφέρειες που καταναλώνουν αλόγιστα το Δημόσιο χρήμα για καλλιτεχνικές εκδηλώσεις έχουμε και τα Μέγαρα Μουσικής που μόνο των Αθηνών, φέσωσε το κράτος πάνω διακόσια εκατομμύρια (δάνεια και οφειλές).
Μοναδικό το έργο του Μεγάρου Μουσικής, αλίμονο, αλλά μόνο αν παρουσιάζει ισοσκελισμένο ισολογισμό. Μα θα μου πείτε, δεν αξίζει μια υπέρβαση για τον Πολιτισμό. Φυσικά, ο Πολιτισμός αξίζει εκατό υπερβάσεων αν όμως υπάρχει πρώτα ψωμί περίθαλψη και παιδεία.
Είναι προτιμότερο να μείνουμε λίγο ‘’απολίτιστοι’’ παρά νηστικοί!
Παρατηρήσαμε σε μια τηλεδιάσκεψη του υπουργείου Πολιτισμού την παρουσία της εκπροσώπου των διοργανωτών συναυλιών και διερωτηθήκαμε μήπως έγινε και αυτό το επάγγελμα επιχορηγούμενο. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι οι διοργανωτές απευθύνονται στην ελεύθερη αγορά.
Κα υπουργέ είναι ντροπή να έρχονται τουρίστες από την άκρη του κόσμου και να βρίσκουν την Ακρόπολη κλειστή (λόγω διεκδικήσεων των εργαζομένων) και σεις να σπαταλάτε χρήματα για συναυλίες και παραστάσεις. Σήμερα δεν είναι όπως το 1945 που μαζευόμαστε στην πλατεία να ακούσουμε κάτι από το κοινοτικό ραδιόφωνο, υπάρχουν μέσα και τρόποι ψυχαγωγίας χιλιάδες, κανένας δεν ζήτησε τη σπατάλη των κρατικών φορέων για να διασκεδάσει με τη γνωστή παρέα.
Το σκεπτικό και το νόημα μιας επιχορήγησης είναι η στήριξη μια τέχνης που τείνει προς εξαφάνιση και όχι ο πλουτισμός μια μετακινούμενης κομματικής παρέας.
Προβείτε τουλάχιστον σε προκήρυξη μειοδοτικών προσφορών για καλλιτεχνικά σχήματα που επιθυμούν να ενταχθούν σε επιχορηγούμενα προγράμματα και ορίστε ”ταβάνι” αμοιβής. Στηρίξτε του τραγουδιστές και τους μουσικούς του μεροκάματου που δεν έτυχαν ποτέ των ημερών «των παχέων αγελάδων» και όχι τους εκάστοτε κομματικούς τηλεστάρ με τον προκλητικό τρόπο ζωής που μόνο εκπροσώπους των τεχνών δεν θυμίζουν.
Και κάτι άλλο, αν επιχορηγηθούν κάποιες εκδηλώσεις για να στηριχθεί ο καλλιτεχνικός κλάδος, να λάβουν χώρα στην περιφέρεια και στα σύνορα μας και όχι στις μεγάλες πόλεις που δεν το έχουν ανάγκη.
Γ.Μ.
