Οι «Πέρσες» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη [Τρίτη 15 & Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου – Θέατρο Βράχων (Βύρωνας), 21:00] Με τη δύναμη της τέχνης στη σκιά των βράχων μάς υποδέχεται το Φεστιβάλ «Στη Σκιά των Βράχων 2020» και το Εθνικό Θέατρο καλεί όλες και όλους σε μια συγκλονιστική εμπειρία με τη δύναμη που πηγάζει από τον ποιητικό λόγο του Αισχύλου κι εκλύεται στην ορχήστρα ώστε να βιώσουμε τον εσωτερικό κραδασμό που γεννιέται από ένα εμβληματικό έργο του αρχαίου δράματος υπό το πρίσμα του Καλλιτεχνικού Διευθυντή Δημήτρη Λιγνάδη. Δεκάδες χιλιάδες στην πρεμιέρα της Επιδαύρου και στην περιοδεία ανά την Ελλάδα! Εκατοντάδες χιλιάδες διεθνώς σε ζωντανή σύνδεση! Εσείς; Οι «Πέρσες» συναντούν τους θεατές της πρωτεύουσας για δύο βραδιές στο Θέατρο Βράχων «με δύναμη υπό σκιάν» όπως υπόσχεται το φετινό φεστιβάλ! Θα είστε εκεί; Κλείστε θέση! Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr – tickets.public.gr – καταστήματα Public Διανομή (με σειρά εμφάνισης) Βασίλισσα: Λυδία Κονιόρδου Άγγελος: Αργύρης Πανταζάρας Δαρείος: Νίκος Καραθάνος Ξέρξης: Αργύρης Ξάφης Χορός (αλφαβητικά) Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Μιχάλης Θεοφάνους, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Λαέρτης Μαλκότσης, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις Μουσικός (λύρα): Γιώργος Μαυρίδης   Από 24.07.2020 έως 04.10.2020 Πέρσες Αισχύλου ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ Στα Σούσα, οι γέροντες, πιστοί φύλακες των λαμπρών ανακτόρων του Ξέρξη, ανησυχούν για τον στρατό τους που εκστρατεύει εναντίον της Ελλάδας.. (Βύρωνας), 21:00]

Από 24.07.2020 έως 04.10.2020

Πέρσες
Αισχύλου

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

Στα Σούσα, οι γέροντες, πιστοί φύλακες των λαμπρών ανακτόρων του Ξέρξη, ανησυχούν για τον στρατό τους που εκστρατεύει εναντίον της Ελλάδας..

Με υπέρτιτλους στα αγγλικά και ελληνικά. 

Οι Πέρσες (472 π.Χ) είναι το παλαιότερο πλήρες δράμα που σώζεται στις μέρες μας και ταυτόχρονα ένα ιστορικό ντοκουμέντο για τη σημαντικότερη σύγκρουση της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μία από τις πιο καθοριστικές μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας, αποτελεί το θέμα της τραγωδίας του Αισχύλου, ο οποίος πήρε μέρος σ’ αυτήν.

Χωρίς θριαμβολογίες και κομπασμούς και με σεβασμό στην οδύνη των ηττημένων, ο Αισχύλος παραδίδει έναν ύμνο για την ελευθερία του ατόμου και αντιπαραθέτει τα δημοκρατικά ιδεώδη απέναντι στη δεσποτική μοναρχία και την τυφλή υποταγή στην εξουσία. Η νίκη στεφανώνει εκείνους που ακολουθούν τη σύνεση ενώ ο μηχανισμός της δικαιοσύνης τιμωρεί όποιον με οδηγό την αλαζονεία ξεπερνάει τα όρια, προσβάλλοντας με την έπαρσή του θεούς και ανθρώπους.

Υπόθεση
Στα Σούσα, την πρωτεύουσα των Περσών,  οι γέροντες που έχουν μείνει στα μετόπισθεν, πιστοί  φύλακες των λαμπρών ανακτόρων του Ξέρξη, ανησυχούν για τον στρατό τους που επιχειρεί εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, καθώς κανένα νέο δεν έχει φτάσει για την έκβαση της πολεμικής αποστολής.

Οι εντυπωσιακά πολυάριθμες δυνάμεις που συνθέτουν το περσικό στράτευμα με τα ηχηρά ονόματα των αρχηγών του και τη θεόδοτη δύναμη του βασιλιά τους, δεν αρκούν για να κατευνάσουν την ανησυχία των γερόντων, που γνωρίζουν ότι το αδιαπέραστο δίκτυ της Πλάνης ξεγελάει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στο χαμό.
Η ανησυχία κορυφώνεται όταν η βασίλισσα Άτοσσα, μητέρα του Ξέρξη, αρχηγού της εκστρατείας, και γυναίκα του νεκρού Δαρείου, αφηγείται το δυσοίωνο όνειρό της: ο Ξέρξης προσπαθούσε να ζέψει στο άρμα του μια Ελληνίδα και μια Ασιάτισσα αλλά η Ελληνίδα έσπασε τα δεσμά και γκρέμισε τον βασιλιά.

Η άφιξη του λαχανιασμένου αγγελιαφόρου επιβεβαιώνει τα κακά προαισθήματα: ολόκληρος ο περσικός στρατός εξοντώθηκε. Οι Έλληνες νίκησαν.

Η διεξοδική αφήγηση της ήττας των Περσών καταλήγει στην εκτενή περιγραφή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, τη φυγή του Ξέρξη και την κακή τύχη του υπόλοιπου στρατού, που επιχείρησε να επιστρέψει διά ξηράς.

Το σύμβολο του ένδοξου παρελθόντος, ο βασιλιάς Δαρείος, εμφανίζεται από τον Άδη ως απάντηση στις επικλήσεις των χθόνιων δυνάμεων και τους θρήνους των Περσών. Η ερμηνεία του πεθαμένου βασιλιά για την καταστροφή  αποδίδει τις ευθύνες στην αλαζονεία του Ξέρξη και την ύβρη του απέναντι στη φύση και τους θεούς. Η άφιξη του κουρελιασμένου ηττημένου βασιλιά, σε έντονη αντίθεση με την προηγούμενη ένδοξη παρουσία του Δαρείου, ολοκληρώνει την εικόνα της πανωλεθρίας. Τα εγκώμια για τα επιτεύγματα του παρελθόντος μετατρέπονται σε θρήνους και οδυρμούς για το παρόν, και κορυφώνουν την οδύνη στο άλλοτε ένδοξο παλάτι των Περσών.