Διαβάσαμε τις θέσεις και τις δηλώσεις κάποιων τραγουδιστών που κατακεραυνώνουν την υπουργό Πολιτισμού αλλά και κάθε αρμόδιο για την ουδέτερη στάση τους μπροστά στις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση αλλά και ανάρμοστη συμπεριφορά στον καλλιτεχνικό επαγγελματικό χώρο και διερωτηθήκαμε: Τι είναι αλήθεια και τι σκοπιμότητα τη στιγμή που γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι κάποιoι από τους ”κριτές” τραγουδιστές έχουν διαπράξει κατ’ επανάληψη άκομψα πράγματα. Αν γνωρίζατε πόσο απαξιωτική, προσβλητική και εξευτελιστική είναι η συμπεριφορά τους έναντι των μικροτραγουδιστών θα τους διαγράφατε ως καλλιτέχνες και ως ανθρώπους. Εγώ ο Γιάννης Μητρόπουλος ως τραγουδιστής έχω εισπράξει από τα μεγάλα ονόματα κατά την διάρκεια Γενικών Συνελεύσεων τον απίστευτο εξευτελισμό και την τρομοκρατία που όσο και να προσπάθησα να δημοσιοποιήσω ήταν αδύνατον. Κανένας δημοσιογράφος και κανένα Μέσον δεν μου άνοιξε την πόρτα ούτε καν να με ακούσει. Σε μια διένεξη που είχα με επώνυμους τραγουδιστές και είχε φθάσει στα δικαστήρια, παρότι επέδειξα την καταδικαστική απόφαση κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί μου. Έχω δει σε συνελεύσεις να σκηνοθετούν δήθεν πλαστογραφίες για διαγράψουν μέλη που δεν είναι συμπλεόμενα, έχω δει να φτύνουν και να απαξιώνουν οικογενειάρχες συναδέλφους χωρίς οίκτο και κανένας δεν τολμούσε να μιλήσει. Παρόντες και παρούσες ήταν όλοι αυτοί οι επώνυμοι που θαυμάζει ο κόσμος οι οποίοι σιωπούσαν επιμελώς και έβαζαν ”μπροστινούς”, ώστε να μη φαίνονται οι ίδιοι.
Δεκάδες άντρες και γυναίκες κάνουν τουμπεκί μπροστά στην παντοδυναμία που προσθέτει το τεράστιο όνομα σε μερικούς και δεν τολμά να τους κουνηθεί κανένας διότι μέσω αυτών θα ενημερωθούν οι εταιρείες και θα του κόψουν τον κ.!
Το επάγγελμα είναι ομαδικό δεν μπορεί να κουνηθεί κανένας.
”Μίλησες κάηκες”!!!
Σε μια συνεύλεση των τραγουδιστών ήταν τόσο τεταμένη η ατμόσφαιρα διότι έπρεπε να σκεπαστούν κάποιες παρατυπίες που ούτε κιχ δεν έβγαλε κανένας.
Μόνο η Αγνή είπε: Πάψτε να μας τρομοκρατείτε.
Ο Ηλίας ο Μάκρης μου την ίδια στιγμή είπε: Αδελφέ μου εδώ πρόκειται για δικτατορία!
Θυμάμαι μια συγκεκριμένη περίπτωση που έζησα το 1983:
Ένας νεαρός λαϊκός τραγουδιστής που δουλεύαμε μαζί σε μπουζουκσίδικο της Λ. Συγγρού, δεν ανανέωνε το συμβόλαιο του με την δισκογραφική του εταιρεία με τους όρους που ήθελε αυτή και την ίδια στιγμή ο εταιρειάρχης τηλεφώνησε στο καλλιτέχνη πού ήταν πρώτο όνομα στο μαγαζί να ζητήσει από τον καταστηματάρχη να τον απολύσει αμέσως, την ίδια μέρα για συμβολισμό!
Το πρώτο όνομα δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και εκβιάζοντας τον καταστηματάρχη ότι αν δεν απολύσει τον δεύτερο θα φύγει αυτός, ο καταστηματάρχης αποδέχτηκε τους όρους και καταμεσήμερο έστειλε συνεργείο να κατεβάζουν την φωτεινή ταμπέλα του ”αντάρτη” τραγουδιστή.
Θυμάμαι ήταν γύρω στις 10.30 που είχε σκοτεινιάσει και προσερχόμενος ο εν λόγω τραγουδιστής αντίκρυσε το κενό στη μαρκίζα του καταστήματος αφού έλειπε η μεγάλη ταμπέλα του. Τον αφάνισαν σε μια μέρα, νύχτα δεν πρόλαβε να το βρει!
Μετά από τέτοια φαινόμενα πως να αντιδράσει ένας μικρός τραγουδιστής στην οποιαδήποτε διαφωνία. ”Μίλησες κάηκες”!!!
Αντίθετα όποιος ανήκει στο παρεάκι των συμβιβασμένων έχει τα πάντα. Τιμητική σύνταξη και ας μην τον ξέρει ούτε η μάνα του, κρατικές συναυλίες, συχνή εμφάνιση σε τηλεοπτικά κανάλια, πρωτοστάτης στα ραδιόφωνα και όλα τα καλούδια.
Και το ωραίο είναι ενώ είναι γνωστό σε όλους πως επιβιώνουν έχουν το θράσος να μας εμπαίζουν και να μας προπηλακίζουν αλλαζονικά: ”Ποιος είσαι εσύ ρε;”.
Μια γνωστή τραγουδίστρια γνωστότατη για την αλαζονεία της εκτός του ότι σε αντεκδίκηση με μεγάλη ομάδα τραγουδιστών τους επικαλέσθηκε ότι ”εγώ έχω αρχ.” άκουσα να λέει σε κορυφαία τραγουδίστρια: ”Ποια είσαι εσύ μωρή!!!”.
Υπάρχουν καμιά φορά και τέτοιοι διάλογοι.
Περισσότερα δεν μπορώ να πω, φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι.
‘Έτυχε την εποχή του Πολυτεχνείου επί Χούντας να συλληφθώ και να οδηγηθώ στην Γενική Ασφάλεια που ήταν τότε στις αρχές της οδού Μεσογείων, δίπλα στο Πύργο των Αθηνών. Εκείνη τη στιγμή οι Αστυνόμος Μ. και Μ. ποδοπατούσαν ένα νεαρό και μια κοπέλα την κλωτσούσαν στην κοιλιά και παρόλα αυτά δεν φοβήθηκα τόσο όσο φοβάμαι κάθε φορά που προσέρχομαι σε Γενική Συνέλευση Τραγουδιστών. Σε μια συνέλευση ο Μιχάλης ο Μενιδιάτης βλέποντας το αλλαλούμ είχε πει: ‘Ούτε σε σωματείο λατζέρηδων δεν συμβαίνουν αυτά”.
Αν όμως δεν είσαι επώνυμος χαρακτηρίζεσαι γραφικός και καμία βαρύτητα δεν έχει η καταγγελία σου. Αν είσαι όνομα όλα για σένα είναι πιστευτά και σύννομα.
–Συνάδελφοι, καταγγείλατε ότι έχετε υποστεί στην Ένωση Τραγουδιστών Ελλάδος και σε λίγο θα βρεθεί και το δίκαιο και το ηθικό. Μην τους φοβάστε, τώρα πια δεν είστε μόνοι σας. Υπάρχει χιονοστιβάδα καταγγελιών που όταν ξεπροβάλει ομαδικά θα φανεί πως οι κάποιοι λαοπρόβλητοι, πόσο μικρά αξιολύπητα ανθρωπάκια είναι.
(Οι καταγγελίες δεν αφορούν μόνο τραγουδιστές).
