Θα θυμάστε όλοι την προπέρσινη επίθεση του Σταύρου Ξαρχάκου στην Υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και γενικότερα κατά του πρωθυπουργού και της Νέας Δημοκρατίας κατηγορώντας τους ότι στους 16 πυλώνες του προεκλογικού τους προγράμματος διαπίστωσε ότι υπήρχε παντελής έλλειψη πολιτιστικής πολιτικής και καμία πρόνοια για τους ανθρώπους της τέχνης. Tην συνέντευξη που είχε πει “Αυτή η κυρία υπουργός Πολιτισμού διακατέχεται από ένα σύνδρομο που εγώ το λέω έπαρση που έχει μόνο η σημαία…”
Ο Σταύρος Ξαρχάκος είχε εξαπολύσει βολές κατά της κας Λίνας Μενδώνη, και για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια της πανδημίας , αλλά και για τον χειρισμό της υπόθεσης με την ΑΕΠΙ.
Θα θυμάστε και την απαξιωτική γκριμάτσα της κας Μενδώνη κατά τη διάρκεια ερώτησης δημοσιογράφου για τις δηλώσεις Ξαρχάκου!
Ο κ. Ξαρχάκος είναι λαοπρόβλητος και ιδιαίτερα αγαπητός στη Νέα Δημοκρατία και το 1996 είχε διορισθεί καλλιτεχνικός διευθυντής στο εορτασμό της Θεσσαλονίκης ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα αλλά ο τότε δήμαρχος Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος είχε άλλη άποψη.
Παραταύτα στο Σταύρο Ξαρχάκο ανατέθηκε η καλλιτεχνική επιμέλεια και ο γενικός συντονισμός του προγράμματος «200 χρόνια Δημοτικό τραγούδι» σε συνεργασία με τον καθηγητή εθνομουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Λάμπρο Λιάβα.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση: ”Ο συνθέτης και μαέστρος Σταύρος Ξαρχάκος και η Lidl Ελλάς, παρουσιάζουν ένα πολύπλευρο πρόγραμμα δράσεων που προβάλλουν τη σημασία και τη διαχρονικότητα της ελληνικής μουσικής παράδοσης. Μέσα από 3 κύκλους που περιέχουν συμβολικά 21 τραγούδια ο καθένας και διατρέχουν αυτά τα 200 χρόνια έκφρασης του Νεοέλληνα μέσα από το τραγούδι.
Ο πρώτος κύκλος περιλαμβάνει τη σύνθεση και ηχογράφηση 21 νέων τραγουδιών που έχουν ανατεθεί από τον Σταύρο Ξαρχάκο σε 7 σύγχρονους Έλληνες δημιουργούς οι οποίοι εκπροσωπούν διαφορετικά μουσικά ιδιώματα. Αφετηρία και πηγή έμπνευσης αποτελεί, η μουσική και στιχουργική παράδοση του δημοτικού μας τραγουδιού, που ο καθένας καλείται να την προσεγγίσει και να την αποδώσει με τα δικά του σύγχρονα εκφραστικά μέσα. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σ’ αυτόν τον κύκλο είναι οι: Δήμητρα Γαλάνη και Θωμάς Κωνσταντίνου, Νεοκλής Νεοφυτίδης, Παύλος Παυλίδης, Κατερίνα Πολέμη, Ταφ Λάθος, Palov & Mishkin, New York Gypsy All Stars.
Ο δεύτερος μουσικός κύκλος («21 τραγούδια για το 1821»), υπό την επιμέλεια του Λάμπρου Λιάβα, καθηγητή εθνομουσικολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, αποτελεί μια επιλογή από κοσμαγάπητα δημοτικά τραγούδια πολλά από τα οποία εξακολουθούν ώς τις μέρες μας να είναι λειτουργικά ενταγμένα στην καθημερινή ζωή, σε γλέντια και πανηγύρια, αποτελώντας σταθερά σύμβολα για την ιστορική μνήμη και την εθνική ταυτότητα των Νεοελλήνων. Ο Θούριος του Ρήγα καθώς και πολλά από αυτά τα ιστορικά και κλέφτικα τραγούδια λειτούργησαν – όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Κολοκοτρώνης ως «εφημερίδες της εποχής» αποτυπώνοντας τους πόθους και τα πάθη του Ελληνισμού. Συμμετέχει το μουσικό συγκροτήμα «POLIS ensemble», παρέα με τους Κατερίνα Παπαδοπούλου και Παναγιώτη Αγγελακόπουλο, υπό την επιμέλεια – ενορχήστρωση του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη.
Στον τρίτο μουσικό κύκλο, ο Σταύρος Ξαρχάκος θα παρουσιάσει και θα διευθύνει ένα καινούργιο έργο του. Πρόκειται για μια σουίτα για ορχηστρικό σύνολο, χορωδία και τραγουδίστρια την Ηρώ Σαϊα με πηγή έμπνευσης 21 επίλεκτα δημοτικά τραγούδια. Η δημιουργική «ανασύνθεση» και επεξεργασία του πρωτογενούς υλικού, μέσα από τη σύγχρονη αρμονική και ενορχηστρωτική ματιά του συνθέτη και μαέστρου, γεφυρώνει το παρελθόν με το παρόν κι επιβεβαιώνει ότι το βαθύτερο ύφος και ήθος αυτών των τραγουδιών εξακολουθεί διαχρονικά να μας αφορά και να μας εμπνέει!”
-Τώρα, από που ως που ο κ. Ξαρχάκος δημιουργός δημωδών ασμάτων δεν το καταλάβαμε ποτέ. Ουδέποτε έχει καταπιαστεί με κάτι τέτοιο όπως και όλοι οι μεγάλοι συνθέτες, διότι είναι παντελώς άσχετοι με το μουσικό αυτό είδος.
Το δημοτικό τραγούδι είναι ένα δύσκολο κεφάλαιο και εντελώς άγνωστο στους συνθέτες και τους μουσικούς όπως ο κ. Ξαρχάκος. Καλά-καλά δεν γνωρίζουν το είδος οι άνθρωποι που το υπηρετούν πάνω από 50 χρόνια και δεν ασχολούνται με κανένα άλλο ρεπερτόριο εκτός από αυτό της παράδοσης.
Το μυστικό και η δυσκολία απεικόνισης αυτού του είδους έγκειται στην κατά τόπους εκδοχή του κάθε τραγουδιού και στα βιώματα που απαιτούνται για την εκτέλεση του.
Το επίσης ενδιαφέρον είναι ότι ο κ. Ξαρχάκος στις εκδηλώσεις του του προγράμματος «200 χρόνια Δημοτικό τραγούδι» θα χρησιμοποιήσει τραγουδιστές, την Δήμητρα Γαλάνη τη σύζυγό του Ηρώ Ησαϊα και άλλους που δεν είναι γνωστοί για την ενασχόληση τους με την παράδοση.
Και όλα αυτά συμβαίνουν διότι ο κλάδος των καλλιτεχνών της παραδοσιακής μουσικής που απαριθμεί πάνω από 5000 καλλιτέχνες σε ολόκληρη την Ελλάδα, δεν διαθέτει ενιαίο και σοβαρό σωματείο ώστε να αντιδράσει απέναντι σε αυτή την ειρωνεία. Ξέρουμε όλοι ότι η Ελληνική μουσική διώκεται και παραγκωνίζεται πάντα αλλά όχι και σε αυτή την συγκυρία. Μια ευκαιρία μόνο είχε το δημοτικό τραγούδι και αυτή δεν δόθηκε στους εργάτες της παράδοσης που πάνε καθημερινά τη διασκέδαση και το πολιτισμό στις άγονες γραμμές.
Από την τηλεόραση η παράδοση είναι κομμένη, από τα ραδιόφωνα το ίδιο, μόνος στις εθνικές εορτές μας θυμούνται, έ όχι και τώρα!
Το σημαντικότερο είναι ότι κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων δεν θα ακουστούν οι γνωστές σουίτες: ‘‘Πάρε το Σκάνια”, η Χουχού από τ’ Αλγέρι” το ”Οπω πω πω πω πω” και άλλες μεγάλες επιτυχίες που δώσανε αφορμές και δικαιώματα για τις πιο πάνω επιλογές. Μην το παραβλέπουμε! Το επίπεδο αυτό φέρνει τέτοιες παρενέργειες…
