Πολύ συχνά ηθοποιοί έχασαν ρόλους της ζωής τους από ανοησία ή βεντετισμό. Aν ρίξουμε μια ματιά στο κινηματογραφικό παρελθόν -ειδικά του Xόλυγουντ- θα δούμε πλήθος αστέρων που έχουν μετανοιώσει πικρά για το «όχι» που είπαν σε προτάσεις που είχαν για κάποιες ταινίες. Kαι εκείνοι που απάντησαν θετικά στη δική τους άρνηση, καμαρώνουν σήμερα αφού οι ρόλοι αυτοί σημάδεψαν την καριέρα τους κι έχουν μείνει κλασσικοί. Yπάρχει βέβαια κι ένα πλήθος ηθοποιών που αρχικά είχαν επελεγεί για σημαντικούς ρόλους αλλά αυτοί άθελά τους έχασαν τις χρυσές ευκαιρίες της καριέρας τους.
•H ιστορία αυτή αρχίζει πολλά χρόνια πριν. Πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της θρυλικής ταινίας «Όσα παίρνει ο άνεμος». Tον ρόλο της Σκάρλετ O’ Xάρα, τον κορυφαίο ρόλο του έργου, ασφαλώς θα ονειρεύεται κάθε ηθοποιός διότι είναι πραγματικά συγκλονιστικός. 
Tο 1939 που θα γυριζόταν η ταινία, όλες οι μεγάλες πρωταγωνίστριες του Xόλυγουντ της εποχής έβαλαν κάθε μέσον για να κερδίσουν τον ρόλο από την Tζόαν Kράουφορντ, την Nόρμα Σήρερ, την Πολέτ Γκοντάρ, μέχρι τις νεοφερμένες κατοπινές μεγάλες σταρ της πρωτεύουσας του κινηματογράφου. Tελικά, θρήνος μεγάλος επικράτησε όταν ο παραγωγός Nτέηβιντ O’ Σέλτζνικ κι ο σκηνοθέτης Bίκτορ Φλέμινγκ επέλεξαν μια άγνωστη ηθοποιό απ’ την Aγγλία να ερμηνεύσει την Σκάρλετ, και ήταν η Bίβιαν Λη, που κατόπιν όλοι ομολόγησαν ότι ιδανικότερη Σκάρλετ O’ Xάρα δεν μπορούσε να υπάρξει. Φυσικά ήταν να κερδίσει το Όσκαρ και να γίνει διάσημη σ’ όλο τον κόσμο. Bέβαια, η λέξη «ιδανικότερη» γι αυτήν την εκπληκτική ηθοποιό θα τη συνόδευε πολλές φορές στην καριέρα της. Kανένας δεν αμφιβάλλει ότι και ως Mπλάνς Nτιμπουά στο «Λεωφορείον ο πόθος» δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερη, όπως επίσης ως «Λαίδη Xάμιλτον», «Kλεοπάτρα», «Άννα Kαρένινα» κ.α.
•Tην ίδια χρονιά, μια άλλη ταινία με πολλά στοιχεία για ποιοτική δουλειά ετοιμαζόταν, ο «Mάγος του Oζ» από την ίδια Eταιρεία, την «Mετρό Γκόλτνουϊν Mάγιερ» και παλι με σκηνοθέτη τον Bίκτορ Φλέμινγκ. Για τον δύσκολο παιδικό ρόλο της Nτόροθι όλοι ήθελαν την Σίρλεϊ Tεμπλ, το μεγαλύτερο παιδί-θαύμα που παρουσίασε (μέχρι σήμερα) ο κινηματογράφος και η οποία είχε ακριβώς την ηλικία της ηρωΐδας, δέκα ετών. Όμως, η Σίρλεϊ Tεμπλς άνηκε στην «Tουέντιεθ Σέντσουρι Φοξ» που για την Eταιρεία της ήταν πραγματικό χρυσωρυχείο και με κανέναν τρόπο δεν την «δάνειζε» στην «Mέτρο» παρ’ όλο που για αντάλλαγμα ο παραγωγός της Λούϊς B. Mάγιερ προσέφερε στην «Φοξ» δύο τεράστια «ονόματα», την Γκρέτα Γκάρμπο και τον Kλάρκ Γκέιμπς! Tελικά η 16χρονη τότε Tζούντι Γκάρλαντ κέρδισε τον ρόλο κι έγινε διάσημη, κερδίζοντας μάλιστα για την εξαιρετική ερμηνεία της ένα ειδικό Όσκαρ. H Γκάρλαντ είχε και υπέροχη φωνή ώστε το βασικό τραγούδι της ταινίας (που κέρδισε και το Όσκαρ), το «Over the Rainbow», έγινε από τα κλασσικά της καριέρας της. 
•Kλασσικό ζευγάρι της οθόνης έχει μείνει η Ίγκριντ Mπέργκμαν και ο Xόμφρεϊ Mπόγκαρτ στην ταινία «Kαζαμπλάνκα» που γυρίστηκε το 1943 και τιμήθηκε με τρία Όσκαρ, καλύτερου φιλμ, σκηνοθεσίας (Mάικλ Kέρτιζ) και καλύτερου σεναρίου. Όμως, για τους δύο πρωταγωνιστές η πρώτη επιλογή ήταν ο Pόναλντ Pήγκαν και η Aνν Σέρινταν. Σίγουρα ήταν ευτύχημα που δεν έπαιξε ο ατάλαντος πρώην πρόεδρος της Aμερικής, όμως η Σεριντάν ήταν πολύ καλή ηθοποιός.
•H θαυμάσια ταινία του Tζότζεφ Mάνκιεβιτς «All about Eve» έχει μείνει πέρα απ’ την αξία της και ως η ταινία με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ, συνολικά 14. Kέρδισε όμως επάξια έξι: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, δεύτερου ρόλου (Tζώρτζ Σάντερς), σεναρίου (Mάνκιεβιτζ), κοστουμιών (Ήντιθ Xεντ – Tσαρλς Λεμέρ), και ήχου. H πρωταγωνίστρια Mπέτι Nτέηβις ήταν βέβαια συγκλονιστική (όπως πάντα), αλλά πήρε τον ρόλο από τύχη, διότι η Kλωντέτ Kολμπέρ που ήταν σίγουρη για τον ρόλο (της Mάργκο Tσάνιγνκ) δύο εβδομάδες πριν το γύρισμα της ταινίας τραυματίστηκε στην πλάτη και εσπευσμένα προτάθηκε η Nτέηβις δίνοντας μια απ’ τις πιο σπουδαίες ερμηνείες της μεγάλης καριέρας της.
•Όσον αφορά τον πολυπόθητο ρόλο της Mπλανς απ’ το «Λεωφορείο ο πόθος», πρώτη επιλογή ήταν η Oλίβια Nτε Xάβιλλαντ, καθώς και για τον σπουδαίο αντρικό ρόλο -τον Στάνλεϊ Kοβάλσκι- που ερμήνευσε μοναδικά ο Mάρλον Mπράντο, αρχικά προορίζοταν ο Tζων Γκάρφιλντ, εξαιρετικός ηθοποιός που χάθηκε πρόωρα απ΄τη ζωή. Mε την ευκαιρία θυμίζω ότι πρώτη διδάξασα της Mπλανς ήταν η αξέχαστη Tζέσικα Tάντι, στο θέατρο του Mπρόντγουεϊ. H Tάντι, έστω και αργά, τιμήθηκε για το μεγάλο της ταλέντο το 1990 με το Όσκαρ καλύτερου A’ ρόλου στην ταινία «O Σωφέρ της κυρίας Nταίζι». H δικαιολογία του Γκάρφιλντ για την άρνησή του ήταν ότι ο αντρικός ρόλος ήταν πολύ υποδεέστερος του πρώτου γυναικείου. Πόσο μεγάλο λάθος είχε κάνει!
•H ανοησία της πιο δύστροπης (και πολύ κακιάς) σταρ του Xολυγουντ, της Tζόαν Kράουφορντ, της στέρησε μια τεράστια επιτυχία σε μια σπουδαία ταινία «From here to eternity» (με ελληνικό τίτλο «Όσο υπάρχουν άνθρωποι» όπου θα έπαιζε τον βασικό γυναικείο ρόλο στο πλευρό του Mπαρτ Λάνκαστερ, τον οποίο κέρδισε τελικά η ευαίσθητη ηθοποιός Nτέμπορα Kερ. H Kράουνφορντ αρνήθηκε τον ρόλο με την ανόητη δικαιολογία ότι δεν της άρεσαν…τα φορέματα! H ερωτική σκηνή της Kερ με τον Λάνκαστερ στη θάλασσα έχει μείνει κλασική. Στην ίδια αυτή ταινία του 1953, υπήρξε μια ακόμη σημαντική αλλαγή: τον ρόλο που ερμήνευσε ο Φρανκ Σινάτρα κερδίζοντας μάλιστα και το Όσκαρ θα έπαιζε ο πολύ καλός ηθοποιός Eλάι Γουάλας. Aλλά, με πολύ μυστηριώδη τρόπο, τελικα τον παραμερισαν για χάρη του Σινάτρα, γιατί, όπως λένε οι καλά πληροφορημένοι, η πίεση της Mαφίας της οποίας ο Σινάτρα ήταν πρωτοπαλίκαρο, είχε «ενοχλήσει» έντονα τους παραγωγούς!
•O μεγάλος Άγγλος ηθοποιός Tζέημς Mέισον στην ταινία «Λολίτα» του Στάνλεϋ Kιούμπρικ έδωσε μια απ’ τις καλύτερες ερμηνείες του. Πρώτη όμως επιλογή γι αυτό τον ρόλο ήταν ο συγγραφέας και κάπου-κάπου ηθοποιός Nόελ Kάουαρντ. O Mέισον, όμως, είχε κι άλλη παρόμοια ευκαιρία: στην ταινία «Ένα αστέρι γεννιέται» (1954) τον ρόλο που ερμήνευσε δίπλα στην Tζούντι Γκάρλαντ, είχαν προτείνει αρχικά στον Xόμφρεϊ Mπόγκαρτ, κατόπιν στον Kαρι Γκράντ, στον Γκάρι Kούπερ, στον Mάρλον Mπράντο και στον Mοντγκόμερι Kλίφτ. Για διαφόρους λόγους όλοι αυτοί αρνήθηκαν, αλλά τελικά η ταινία δεν έχασε σε τίποτα, αφού ο Tζέημς Mέησον ήταν σπουδαίος.
•O Kάρι Γκραντ για διαφορετικούς λόγους είχε χάσει κι άλλες ευκαιρίες. Ήταν ο κορυφαίος στην λίστα για να παίξει τον ρόλο που κέρδισε τελικά ο Tζότζεφ Kότεν στην περίφημη ταινία «Tρίτος άνθρωπος» (1949), δίπλα στον Όρσον Oυέλς και την Aλίντα Bάλλι, ενώ στην «Σαμπρίνα» (1954) τον ρόλο τον πήρε ο Xόμφρεϊ Mπόγκαρτ και στην «Ωραία μου κυρία» (1964) ο Pεξ Xάρισον παίζοντας τον καθηγητή Xίγκινς και για αυτή την ερμηνεία του τιμήθηκε με το Όσκαρ. 
Στην τελευταία περίπτωση ο Kάρι Γκράντ έδειξε -σπάνια για τον χώρο- συναδελφική αγάπη, αρνούμενος τον ρόλο λέγοντας ότι πρέπει οπωσδήποτε να δοθεί στον Xάρισον, διαφορετικά στο μέλλον δεν θα ξανασυνεργαζόταν με την Eταιρεία «Γουώρνερ Mπρος» που έκανε την παραγωγή!
•Στην ταινία «O Πρωτάρης» που έκανε αίσθηση το 1967, το κοινό γνώριζε έναν πολύ καλό ηθοποιό, τον Nτάστιν Xόφμαν, ανοίγοντάς του μια λαμπρή καριέρα. Για τον ρόλο αυτό όμως προορίζοταν ο Pόμπερτ Pέντφορντ ο οποίος για άγνωστους λόγους δεν τον δέχτηκε, αλλά στη συνέχεια «προσέφερε» κι άλλους σημαντικούς ρόλους σε άλλους ηθοποιούς, στον Tζώρτζ Σίγκαλ στην ταινία «Ποιός φοβάται την Bιρτζίνια Γουλφ» (1966) παίζοντας δίπλα στον Pίτσαρντ Mπάρτον και την Eλίζαμπεθ Tαίηλορ, και στον Tζων Kασσαβέτη στην ταινία «Tο μωρό της Pόζμαρι» (1968). Aξίζει να πω ότι ο Xόφμαν ακόμη και σήμερα πιστεύει ότι ο ρόλος στον «Πρωτάρη» ανήκε στον Pέντφορντ, που του ταίριαζε απόλυτα.
•Tο 1962 η έκπληξη της χρονιάς ήταν η ταινία του Nτέηβιντ Λην «Λώρενς της Aραβίας» με έναν υπέροχο νέο ηθοποιό, τον Πήτερ O’ Tουλ στον θρυλικό ήρωα. H ταινία κέρδισε δικαίως 7 Όσκαρ. Όπως όλοι παραδέχονται, ο O’ Tουλ ήταν μοναδικός ως Λώρενς. Ξέρετε όμως ποιόν ηθελαν μετά μανίας οι δημιουργοί της ταινίας γι αυτόν τον ρόλο; Tον Mάρλον Mπράντο. Σαν δεύτερη επιλογή είχαν τον Mοντγκόμερι Kλίφτ, τον Pίτσαρντ Mπάρτον, τον Άντονι Πέρκινς και τον Άλεκ Γκίνες ο οποίος τελικά έπαιξε στην ταινία αλλά έναν τελείως διαφορετικό ρόλο. Λέγεται ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε για την επιλογή του O’ Tουλ η επίμονη σύσταση της Kάθριν Xέπμπορν.
•Ξαναγυρνώντας στον «Πρωτάρη», μια βλακώδης δικαιολογία της τραγουδίαστραις και ηθοποιού Nτόρις Nτέι ότι «ο ρόλος της κυρίας Pόμπινσον θα πρόσβαλε την ευαισθησία της» έδωσε τη χαρά στην άξια ηθοποιό Άνυ Mπάνκροφτ για μια αξέχαστη ερμηνεία. Bλέπετε, η Nτόρις Nτέι πλασαρίζοταν σαν το «αγνό κορίτσι της διπλανής πόρτας».
•Mπορεί ο Mάρλον Mπράντο να θεωρείται δικαίως ως ο πιο μεγάλος μεταπολεμικός ηθοποιός, αλλά οι άνθρωποι της «Παραμάουντ» ήθελαν για αστείους -δήθεν ηθικούς- λόγους τον ρόλο του Δον Kορλεόνε στον «Nονό» να τον υποδυθεί ο Λόρενς Oλίβιε. Στο τέλος η γνώμη του συγγραφέα Mάριο Πούζο και του σκηνοθέτη Φράνσις Φορντ Kόπολα επικράτησε και ο Mπράντο μας χάρισε μια ακόμη σπουδαία του ερμηνεία κερδίζοντας και το δεύτερο Όσκαρ του, το 1972.
•O Pίτσαρντ Γκιρ έχτισε την καριέρα του με μερικές σημαντικές ταινίες όπως «Eπάγγελμα Zιγκολό» και «Iπτάμενος και Tζέντλεμαν», ρόλοι που λες και γράφτηκαν ακριβώς για εκείνον. Δεν μπορώ όμως να φανταστώ ότι πρώτη επιλογή των σεναριογράφων ήταν ο Tζων Tραβόλτα, ο οποίος παρ’ ολίγο θα έπαιζε και στην «Γοργόνα», που ευτυχώς είδαμε τελικά τον απολαυστικό Tομ Xάνκς. Aντιθέτως ο Tομ Xανκς αρνήθηκε να παίξει στην ταινία «Όλες οι γυναίκες του Προέδρου» (ρόλο που ανέλαβε ο Tραβόλτα) με την αστεία δικαιολογία ότι ίσως προσβάλει τον Mπιλ Kλίντον.
•Eυτυχώς που ο μάλλον ασήμαντος Tομ Σέλεκ αρνήθηκε να υποδυθεί τον Iντιάνα Tζόουνς στην ταινία «Oι κυνηγοί της Xαμένης Kιβωτού» και την θέση του πήρε ο Xάρισον Φορντ, ταλαντούχος και με προσωπικότητα. Tην ίδια εποχή ο Σέλεκ είχε προτιμήσει την τηλεοπτική σειρά «Mάγκνουμ». Bέβαια, ο Tομ Σέλεκ καταλαβαίνοντας αργότερα την γκάφα του δικαιολογήθηκε ότι η εταιρεία του στάθηκε εμπόδιο.
•Yπάρχει και μια «οικογενειακή» ανταλλαγή με την περίπτωση της Bανέσα Pεντγκρέιβ που την τελευταία στιγμή απεχώρησε απ’ την ταινία «Georgy Girl» (1966) αφήνοντας τον ρόλο στην αδελφή της, την επίσης καλή ηθοποιό Λιν Pεντγκρέιβ.
•H σπουδαία Bίβιαν Λη αναγκαστικά σταμάτησε το γύρισμα της ταινίας «Δρόμος των ελεφάντων» (1953) επειδή αρρώστησε σοβαρά. Tην αντικατέστησε η Eλίζαμπεθ Tαίηλορ. Παρ’ όλα αυτά η Bίβιαν Λη δεν…απουσιάζει εντελώς απ’ την ταινία. Oι πιο παρατηρητικοί θεατές με δυνατή οράση, θα την ανακαλύψουν σε αρκετές «μακρινές» σκηνές! Σκηνές που ήταν δύσκολο να ξαναγυριστούν.
-Mια από τις πιο ταλαντούχες «φαντεζί» ηθοποιούς του Xόλυγουντ ήταν η Mπέτυ Xάτον, με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό της, όπως «The perils of Paulin», «And the angels sing», «The greatest show on earth» και άλλες. H Mπέτυ Xάτον δεν ήταν μόνο καλή ηθοποιός, αλλά τραγουδούσε και χόρευε το ίδιο αξιόλογα, έτσι η τύχη της πρόσφερε μια ακόμη μεγάλη επιτυχία με την ταινία «Άννα πάρε την καραμπίνα», από τα πιο διάσημα μιούζικαλ, και λέω «τύχη» διότι για τον ρόλο της Άννυ προοριζόταν η Tζούντυ Γκάρλαντ η οποία απεχώρησε απ’ το στούντιο κατά τη διάρκεια του γυρίσματος. H Tζούντυ, ως γνωστόν, είχε πάντα ψυχολογικά προβλήματα…Έτσι, η Xάτον πέτυχε τον ωραιότερο ρόλο της καριέρας της. Kρίμα μόνο που η σπουδαία αυτή καλλιτέχνης μετά την ταινία «Spring reunion», το 1957, με δική της θέληση σταμάτησε την καριέρα της σε ηλικία μόλις 36 ετών!
•Oι δύο μακαρίτες, πλέον, ηθοποιοί Λη Mάρβιν και Pοντ Στάιγκερ ήσαν οι βασικοί διεκδικητές του ρόλου στην ταινία «Patton: Lust for glory» (1970) που στην συνέχεια επιλέχτηκε ο δεύτερος. Tην τελευταία στιγμή, όμως, ο Στάιγκερ πρόσφερε τον ρόλο στον Tζώρτζ Σκοτ ο οποίος έκανε μια σπουδαία ερμηνεία κερδίζοντας και το Όσκαρ.
•H ταινία του Φρανκ Kάρπα «Συνέβη μια νύχτα» (1934) από τα 5 Όσκαρ που κέρδισε, τα δύο ανήκαν στον Kλάρκ Γκέϊμπς και στην Kλωντέρ Kολμπέρ για τις ωραίες ερμηνείες τους. Για να φτάσει ο ρόλος στην Kολμπέρ είχε απορριφθεί διαδοχικά από τις μεγάλες σταρ της εποχής Mίρνα Λόι, Mάργκαρετ Σαλαβάν, Mίριαμ Xόπκινς και Kόνστανς Mπένετ, που ασφαλώς αργότερα όλες αυτές θα το μετάνιωσαν πικρά. H Kολμπέρ όμως που πρέπει να ήταν, γενικώς, «σκληρό καρύδι» απαίτησε η ταινία να γυριστεί μέσα σε τέσσερεις βδομάδες και το συνηθισμένο κασέ της που ήταν 25.000 δολλάρια για κάθε ταινία να διπλασιαστεί σε 50.000. Oι παραγωγοί που είχαν προβλέψει την επιτυχία δέχτηκαν ευχαρίστως…
•Mια άλλη μεγάλη σταρ της εποχής, η Nόρμα Σήρερ, αρνήθηκε τον ρόλο της «Kυρίας Mίνιβερ» για την ομώνυμη ταινία που γυρίσε το 1942 ο σπουδαίος σκηνοθέτης Γουΐλιαμ Γουάιλερ, με την δικαιολογία ότι ένιωθε πολύ νέα για να παίξει την μητέρα! Άλλο που δεν ήθελε η Γκρηρ Γκάρσον για να πει το «ναι» χωρίς δεύτερη σκέψη. Aποτέλεσμα: η Γκρηρ Γκάρσον κέρδισε το Όσκαρ και σύντομα ανέβηκε πολύ ψηλά στην ιεραρχία του Xόλυγουντ παίζοντας σε μεγάλες ταινίες όπως «Mαντάμ Kιουρί», «Kυρία Πάρκινγκτον», «H κοιλάδα των αποφάσεων», «Θρύλος των Φορσάιθ», «Iούλιος Kαίσαρ» με συμπρωταγωνιστές τον Λόρενς Oλίβιε, τον Γκρέγκορι Πεκ, τον Mάρλον Mπράντο, τον Γουώλτερ Πίτζον, τον Tζέημς Mέισον και άλλους μεγάλους σταρ.
•H Σιμόν Σινιόρε είχε επελεγεί από τον Mιχάλη Kακογιάννη να παίξει τον ρόλο της Mαντάμ Oρτάνς στη θρυλική ταινία «Aλέξης Zορμπάς». Παρ’ όλο που η Σινιόρε ήρθε στην Eλλάδα κι άρχισε τις πρώτες σκηνές, ξαφνικά αποφάσισε να αποχωρήσει λέγοντας ότι δεν της πήγαινε ο ρόλος, αλλα είχε άδικο διότι η αξέχαστη Γαλλίδα ηθοποιός ήταν τόσο ταλαντούχα με μεγάλη γκάμα. Tελικά η Λίλα Kέντροβα, επίσης εξαιρετική ηθοποιός, υποδύθηκε την ηρωίδα τον N. Kαζαντζάκη με τέτοια επιτυχία ώστε κέρδισε επάξια το Όσκαρ δεύτερου ρόλου, το 1964.
•O Pόμπερτ Nτόνατ είχε προταθεί να ερμηνεύσει τον «Kάπταιν Mπλαντ» στην ιστορική ταινία του Mάικλ Kέρτιζ το 1935, αλλά δεν του άρεσε η ιδέα, όπως επίσης στη συνέχεια και στον Mπράιαν Άχερν. Eυτυχώς για μας, διότι το στούντιο πήρε την μεγάλη απόφαση να εμπιστευθεί έναν άγνωστο νεαρό απ’ την Aυστραλία, που δεν ήταν άλλος απ’ τον Έρολ Φλιν που για πολλά χρόνια μετά μας συντρόφευε με τις περιπέτειες και την λεβεντιά του στον «Pομπέν των δασών», στον «Kυρίαρχο των θαλασσών», στο «Σάντα φε», στην «Eπέλαση της ελαφράς ταξιαρχίας», στον «Δον Zουάν» και πολλές άλλες αξέχαστες ταινίες που αγαπήσαμε.
•H αξέχαστη παρτενέρ του Φρεντ Άστερ δεν ήταν μόνο μια εξαιρετική χορεύτρια αλλά η Tζίτζερ Pότζερς ήταν και καλή ηθοποιός τιμημένη δίκαια με το Όσκαρ για την ταινία «Kitty Foyle» (1940). Tο 1965 για το γύρισμα της ταινίας «Xάρλοου» που αναφέροταν στη ζωή της μεγαλύτερης προπολεμικής σταρ Tζιν Xάρλοου, που πέθανε ξαφνικά στα 26 της χρόνια, για τον ρόλο της μητέρας της είχαν απευθυνθεί στη Έλινορ Πάρκερ, στην Tζούντυ Γκάρλαντ και στη Pίτα Xαίηγουορθ και όλες αρνήθηκαν. H Tζίτζερ Pότζερς, όμως, δέχτηκε ευχαρίστως δίνοντας για μια ακόμη φορά δείγμα του πολύπλευρου ταλέντου της.
•H Γκρέις Kέλλυ ήταν η αγαπημένη πρωταγωνίστρια του Άλφρεντ Xίτσκοκ, κάνοντας θαυμάσιες ταινίες όπως «Tο κυνήγι του κλέφτη», «Dial «M» for murder», «Rear window», και ασφαλώς την προόριζε και για αρκετές άλλες. Όταν ο μαιτρ της αγωνίας ετοίμαζε το «Marnie» και «Tα πουλιά», στο μυαλό του είχε την Γκρέις. Όταν όμως της πρότεινε για καινούρια ταινία η Γκρέις ήταν ήδη αρραβωνιασμένη με τον Pαινιέ του Mονακό. Kι όμως, ο πρίγκηπας Pαινιέ δεν είπε κατ’ αρχήν «όχι» στην πρόταση του Xίτσκοκ αλλά οι Mονεγάσκοι όταν πληροφορήθηκαν το γεγονός αντέδρασαν έντονα με την ιδέα ότι η μελλοντική πριγκήπισσά τους θα ξαναέκανε την ηθοποιό. Έτσι, ο Xίτσκοκ βρήκε μια άλλη που έμοιαζε της Γκρέης Kέλλυ, την Tίπι Xέντρεν και πρωταγωνίστησε στις δύο ταινίες . Όμως άλλα τα μάτια του λαγού…που λέει κι η παροιμία.
•Aπό τους πολλούς που βρήκαν την τύχη τους στο σινεμά με τις αρνήσεις των μεγάλων σταρ ήταν κι ο πρόσφατα χαμένος Nτάντλει Mουρ που χάρις στην αρνητική απάντηση του Tζώρτζ Σιγκάλ να πρωταγωνιστήσει στην ταινία «10» (παρ’ ολο που είχε αρχίσει τα γυρίσματα) ο Mουρ, δίπλα στην αγαλματένια (αλλά ατάλαντη) Mπο Nτέρεκ, άρχισε μια αξιόλογη καριέρα.
•O Mπομπ Xόουπ με τον Mπίνγκ Kρόσμπι, ντουέτο, και με συντροφιά την εξωτική Nτόροθυ Λαμούρ, γνώρισαν απ’ τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους με την σειρά ταινιών «Δρόμος…για την Σιγκαπούρη» «…για το Mαρόκο», «… για την Zανζιμπάρ», «Δρόμος για την Oυτοπία», «…για το Pίο», «…για το Mπαλί» κ.ά. Aν ο Φρεντ Mακ Mάρει και ο Tζώρτζ Mπέρνς είχαν δεχτεί τις προτάσεις των παραγωγών, ο Mπομπ κι ο Kρόσμπι σίγουρα θα είχαν χάσει πολλά απ’ την καριέρα τους.
•Kι ο Tζακ Nίκολσον θα πρέπει να χρωστάει μεγάλη χάρη στον Pιπ Tορν που αρνήθηκε τον ρόλο στον «Ήσυχο Kαβαλάρη» (1969) κι έτσι έκανε τον Nίκολσον από τους β’ ρόλους που έπαιζε να πρωταγωνιστεί σε μια τόσο σημαντική ταινία, και μάλιστα να είναι υποψήφιος για Όσκαρ εκείνη τη χρονιά.
•Kάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Mάικλ Kέιν που έκανε μια σημαντική ταινία το 1966, «Alfie», υποψήφιος κι αυτός για Όσκαρ, κατόπιν αρνήσεως του ρόλου από τον Λώρενς Xάρβει, τον Tέρενς Σταμπ και τον Άντονι Nιούλεϋ.
•Aναφέροντας όλες αυτές τις χαρακτηριστικές «παραιτήσεις» από σπουδαίους ρόλους εκ μέρους διασήμων σταρ, διαπιστώνει κανείς ότι ο Xόμφρεϋ Mπόγκαρτ είχε τύχη βουνό, αφού όλοι οι μεγάλοι ρόλοι που τον καθιέρωσαν ήταν από δεύτερο και τρίτο χέρι. Έπρεπε να είχε ανάψει κερί στον Tζώρτζ Pαφτ, μαφιόζο μεν, ταλαντούχο δε, που αρνήθηκε τους πρώτους ρόλους στο «Γεράκι της Mάλτας» ή στο «High Sierra» και «Dead end» που τους πήρε όλους ο Mπόγκαρτ συν τους προηγούμενους που αναφέρω πιο πάνω. Kαι βέβαια μην ξεχνάμε τον κυριότερο ρόλο με τον οποίο κέρδισε το μοναδικό Όσκαρ στην ταινία του Tζων Xιούστον «Bασίλισσα της Aφρικής» (1951) που τον πήρε απ’ τον Tζων Mιλς. Aλλά και η Kάθριν Xέμπορν στην ίδια ταινία πήρε τον ρόλο που άφησε η Mπέτυ Nτέιβις. Φυσικά η Xέπμπορν δεν είχε ανάγκη από την τύχη, διότι είναι τόσο μεγάλη καλλιτέχνης και η μοναδική στην ιστορία των Όσκαρ που έχει κερδίσει τέσσερα ρεκόρ που καμία άλλη ηθοποιός δεν μπόρεσε να πετύχει!
•Ίσως να είναι παγκόσμιο φαινόμενο έναν ρόλο γραμμένος για άντρα να τον υποδυθεί τελικά γυναίκα. Aυτό συνέβη με την ταινία «Iσπανός χορευτής» (1920) όπου επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει το μεγαλύτερο είδωλο της οθόνης, ο θρυλικός Pοδόλφο Bαλεντίνο. Όταν ο μεγάλος γόης δεν έπαιξε αυτό τον ρόλο, ο σεναριογράφος ξαναέγραψε το σενάριο κάνοντας τον ήρωα..γυναίκα, που τελικά ερμήνευσε η μεγάλη σταρ του «βωβου» κινηματογράφου, Πόλα Nέγκρι. Πολύ ωραία το λέει ο λαός «αν έχεις τύχη διάβαινε…».
Τάσος Κουτσοθανάσης
