Συνάντησα  την κυρά-Δέσποινα στην παραλία όπου δούλευα.
Η κυρα-Δέσποινα, ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα στα δεκαεννιά της ,
τότε που σπουδαζε στην Περούτζια της Ιταλίας πριν απο πολλα χρονια.
Έκτοτε ,αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα.
Η κυρα Δέσποινα, κάθε μερα το καλοκαίρι κατεβαίνει στην παραλία του Μονοναύτη για να περάσει η ώρα της.  Τι κι αν αντιμετωπίζει χίλια δυο προβλήματα και βάσανα, η Δέσποινα του γιαλού, αποτελεί  το χαρακτηριστικό παράδειγμα της τιμής.
Της τιμής , γιατί πετάει κόντρα στον καιρό,
μ’όλες τις δυνάμεις της  κι αυτό αποδεικνύει την αξία της,
καθώς έγραψε  κι ο Ελύτης σε κάποιο ποίημα του,
«Με τον καιρό να ΄ναι κόντρα, είναι όντως τιμή να πετας!
Kάποτε μου είπε την ιστορία της.
Όλη μέρα τα λόγια της στριφογύριζαν στο μυαλό μου και
το βράδυ μόλις γύρισα σπίτι, έγραψα το ποίημα της αμέσως.
Την επόμενη μέρα, καθώς την έβλεπα να κατηφορίζει στην αμμουδιά,
μου ήρθε στο μυαλό κι η μουσική…
Την  ρώτησα αν είχε πρόβλημα να γράψω κάτι γι’αυτήν.
Μου απάντησε « Όχι Σταύρο δεν έχω…»
Γνώθοντας την θλίψη που μου προξένησε την προηγούμενη βραδιά το ποίημα,
την προειδοποίησα πως το αυτό που επρόκειτο να γράψω
-ενώ το είχα ήδη γράψει- θα ήταν θλιβερό.
Κι εκείνη την ώρα σαγιτεύοντας με,
με το φαρμακερό δοξάρι της αυτογνωσίας,
με αποστόμωσε , λέγοντας μου
«Όλη η ζωή μου ήταν θλιβερή ….
Πώς θέλεις να μην είναι κι αυτό που θα γράψεις; »
Η στάση ζωής της Δέσποινας του γιαλού,
αποτελει παράδειγμα προς μιμηση για τον καθένα μας.
Σε μια εποχή σαν τη σημερινή όπου ο καθένας μάχεται  και θορυβεί για να εκθειάσει το εγώ του  δίχως να κοιτάζει τι συμβαίνει δεξιά κι αριστερά του , σε μια περίοδο τόσο δύσκολη, όπως αυτή που διανύουμε την συγκεκριμμένη στιγμή , σε μια περίοδο τόσο επικίνδυνη για όλους, που κανείς  δεν γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι καθώς το αύριο προβλέπεται δυσοίωνο,  ας ακούσουμε την ιστορία της Δέσποινας κι ας μας δώσει έμπνευση και κουράγιο  η στάση ζωής  της.
Ας διδαχτούμε απο μια πραγματική ηρωίδα που πορπατεί με τις δικές της δυνάμεις, στην χώρα της αφάνειας σεμνά και ταπεινά κι ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας και το σήμερα περισσότερο από ποτέ!
Αυτή είναι η ιστορία της κυρα Δέσποινας.

«Δέσποινα του γιαλού»
Είδα την κυρα Δέσποινα στης αμμουδιάς την ράχη,
με δυσκολία βάδιζε κι έτρεμε ως συνήθως
κι εβγήκε πάλι στο λαιμό κόμπος απού το στήθος,
για κείνους που παλεύουνε στη ζήση τους μονάχοι.

Σίμωσα και της άπλωσα με προθυμιά την χέρα
κι ανέβηκε τρεμάμενη τα δύο σκαλοπάτια
και η χαρά της έπεψε χαμόγελο στα μάθια
και μου ‘πε « φχαριστώ πολύ που μου ‘φτιαξες τη μέρα.»

Κι αφού τα πάντα στου γιαλού τα μέρη συζητούνε
μου ‘πανε πως πεντάμορφη κάποτες ήταν κείνη,
μα η νιότη τζη σε μια νυχτιά, μπούρμπερη στάχτη εγίνη
και απο τότες βάσανα πολλά την τυραννούνε.

Στην Ιταλία έφυγε μακριά για να σπουδάσει
κι εκεί ένα νιο ερωτεύτηκε μ’ άγριο γλυκασμό,
ένιωσε μου ‘παν στην ψυχή τσ’ αγάπης τον βρασμό,
μα έγινε κείνος αφορμή τα πάντ’αυτή να χάσει…

Μια νύχτα στην Περούτζια , στον δρόμο για Κορτσιάνο,
σ’ ατύχημα εκτύπησε πάρα πολύ βαριά
κι η μοίρα την εσκότωσε μ’ άδοξη μαχαιριά
σαν λούλουδο που κόπηκε στην άνθιση ντου απάνω…

Γλεντούσαν μου ‘πανε μαζί μ’ εκείνον π’ αγαπούσε
και μες τη μέθη μπήκανε στο δρόμο και οι δυο,
τρακάρανε και πόδωσε τ’ αμάξι ρημαδιό
κι απ’ τη ζωή της χάθηκεν εκείνος π’οδηγούσε…

Τώρα ‘χει μόνο το γιαλό στερνή παρηγοριά
και χέρια νιότης καρτερεί να την εβοηθούνε
να νιώθει και την φλόγα τους όταν την ακουμπούνε
καθώς γρικά στα στήθια της την ψύχρα του βοριά.

Οι στεναγμοί της δάκρυα σκορπίζουνε βουβά
σαν προσπαθεί κάποιας στιγμής να νιώσει το μεθύσι,
αφού ‘ χει ο ήλιος της χαράς πάντα για κείνη δύσει,
πλήρωσ’ η κυρα Δέσποινα τον έρωτ’ακριβά.

Ερμηνεία: Βούλα Στρατάκη
Ποίηση: Σταύρος Τζανής
Κλασική & λαϊκή: Γιάννης Κοζυράκης
Ηλεκτρική κιθάρα: Νίκος Ασπραδάκης
Κοντραμπάσο: Γιώργος Τζωρτζάκης
Τύμπανα: Γιάννης Πρατικάκης
Ενορχήστρωση: Γιάννης Κοζυράκης, Γιάννης Πρατικάκης
Χορεύει: Εμμανουέλα Κώτη (Σχολή Μπαλέτου Ντίνα Βασιλάκη)
Ηχογράφηση και μίξη: Groove studio
Mastering: Sweetspot productions
Βιντεοληψία: Γιώργος Παπαδάκης
Μοντάζ: Μάνος Κασαπάκης
Παραγωγή: Αεράκης – Κρητικό Μουσικό Εργαστήρι & Σείστρον © 2020