Αν κύριοι, μουσικοί και τραγουδιστές του δημοτικού ρεπερτορίου πηγαίνατε ένα βράδυ στο κέντρο που τραγουδάει ο Πλούταρχος ή ο Οικονομόπουλος και βλέπατε και ακούγατε αντί για το γνωστό τους ρεπερτόριο να λένε την «Ιτιά» το «Σελίμπεη», και τα «Μανουσάκια», τι γνώμη θα σχηματίζατε:
Προφανώς θα γελούσατε, θα ειρωνευόσαστε την ”καινοτομία” τους και θα αγανακτούσατε που δεν θα ακούγατε αυτό για το οποίο επιλέξατε το συγκεκριμένο μαγαζί.
Έτσι ακριβώς γελάνε και με εσάς που ενώ δεν έχετε μάθει ακόμη να τραγουδάτε το ρεπερτόριο που υποτίθεται ότι υπηρετείτε αναλώνεστε με τραγούδια του μοντέρνου λαϊκού ρεπερτορίου αλλά και με ανατολίτικα γυφτοτράγουδα που δεν σας τα ζήτησε κανένας.
Καταργώντας τα μαγαζιά το σύστημα της χαρτούρας για να βελτιώσουν το ρεπερτόριο, περιμέναμε ότι θα παρουσιάζατε κάτι καλύτερο αφού σας δόθηκε η πρωτοβουλία να επιλέγετε εσείς τα τραγούδια του προγράμματός σας. Μάταια, εσείς ξεφύγατε τελείως και το πανέμορφο ρεπερτόριο της δημοτικής δισκογραφίας φτώχυνε να μη πω εξαφανίσθηκε εντελώς από τα μαγαζιά. Επομένως δεν έχει κανένας, κανένα λόγο να έλθει στα γνωστά κέντρα που άνθιζαν για δεκαετίες ιστορικά δημοτικά συγκροτήματα. Καλά δεν ξέρατε -γιατί στην πλειοψηφίας σας είστε αγράμματοι και αστοιχείωτοι χωρίς καμία μουσική παιδεία και σπουδή- αλλά δεν βλέπετε δίπλα σας τι κάνουν στους άλλους χώρους:
Στα ρεμπετάδικα παίζουν ρεμπέτικα και μάλιστα κάποιοι ψαγμένοι καλλιτέχνες παρουσιάζουν και πολύ σπάνια τραγούδια και προκαλούν ενδιαφέρον αλλά και αξιοπρεπή εμφάνιση.
Στα ροκάδικα το ίδιο συμβαίνει, ακούς ιστορικά ροκ τραγούδια που εκδόθηκαν πριν τριάντα και σαράντα χρόνια και τα φρεσκάρουν πάλι με σεβασμό στο κοινό τους.
Οι αμιγώς λαϊκοί τραγουδιστές εκτός από τα δικά τους τραγούδια χρησιμοποιούν και το καθιερωμένο λαϊκό ρεπερτόριο των μεγάλων του λαϊκού τραγουδιού (Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Γαβαλά, Μπέλλου, Νίνου, Μοσχολιού, κ.λπ) και όχι απλά δεν ντρέπονται (όπως εσείς) αλλά καμαρώνουν κιόλας που καταφέρνουν να πούνε κάτι από το έργο αυτής της γενιάς.
Εσείς κύριοι του δημοτικού τη στιγμή που επιλέξατε αυτόν το χώρο γιατί ντρέπεστε να καταπιαστείτε με το ρεπερτόριο που αντιπροσωπεύει και εκφράζει το κοινό σας.
Δεν βλέπετε ότι ο κόσμος σας έχει γυρίσει την πλάτη γιατί τον κοροϊδεύετε κατ’ εξακολούθηση. Παρασκευή βράδυ οι θαμώνες όλων αυτών μαγαζιών που εμφανίζεστε δεν φθάνουν του εκατό σε μια Αθήνα των έξι εκατομμυρίων!
Δεν προβληματιστήκατε ποτέ γιατί δεν σας ακολουθεί κανένας:
Δεν βλέπετε περνώντας μπρος από άλλα μαγαζιά ουρές κόσμου και ‘σείς περιμένετε με το κιάλι να δείτε πελάτη.
Αν διαβάσετε πιο κάτω στο «Πάλκο» συνεντεύξεις παλιών τραγουδιστών θα δείτε ότι τα δημοτικά μαγαζιά είχαν το περισσότερο και τον καλύτερο κόσμο που εσείς τον διώξατε μακριά με τις αηδίες που του πουλάτε καθημερινά. Ευτυχώς που σας μαθαίνουν από τα πανηγύρια και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σας επισκεφθούν.
Κάτι άλλο βρε ψώνια και κορόιδα: Δεν έτυχε ποτέ να δείτε σε ένα μοντέρνο περιβάλλον να εμφανιστεί για λίγο ένας δημοτικός τραγουδιστής με ένα κλαρίνο ότι γεμίζει αμέσως η πίστα και κλέβει την παράσταση.
Εσείς που έχετε την γνώση και την εμπειρία αυτού του ρεπερτορίου αλλά και όλη τη βραδιά στη διάθεση σας γιατί δεν καταφέρνετε το ίδιο, ρωτήστε τον εαυτό σας γιατί.
Ξέρω πικραίνεστε από την σκληρή κριτική που κάνω αλλά έφθασε ο κόμπος στο χτένι, έχει αγανακτήσει όλη η κοινωνία μαζί σας και όχι από τα μαγαζιά που είναι στο χέρι τους να σας αγνοήσουν αλλά από τα πανηγύρια που εκμεταλεύεστε τη συγκεκριμένη γιορτινή μέρα του κάθε χωριού που δεν έχουν επιλογή. Ένα πανηγύρι έχει το κάθε χωριό και συνήθως είναι και καλοκαίρι και αναγκαστικά ο κόσμος σας ανέχεται.
Αν είστε ικανοί για το λαϊκό τραγούδι αλλάξτε χώρο και μην μένετε στο πανηγύρι και αδικείστε.
Και δεν είναι μόνο η επιλογή του ρεπερτορίου σας που δείχνει το χαμηλό καλλιτεχνικό σας ανάστημα είναι και το ντύσιμο και η συμπεριφορά σας.
Αν πηγαίνατε σε ένα ροκάδικο και βλέπατε το τραγουδιστή με φουστανέλα δεν θα λέγατε ότι είναι τουλάχιστο γελοίος. Το ίδιο λένε και για σας που φοράτε παντελόνι πάνω από τον αστράγαλο κουρεμένοι καπελάκι σαν Κιμ Γιούγκ της Βορείου Κορέας και τραγουδάτε και παίζεται την Καραγκούνα, ωραίος συνδυασμός.
Θα μου πείτε πως τα λες αυτά, που μας είδες, που τα ξέρεις.
Τα βλέπω στοç Youtube που σας ανεβάζουν και γελάει ο κόσμος.
Παρατήρησα ένα πάλκο που ήταν στημένο κάτω από έναν πλάτανο με φόντο κουρελούδες και μαντανίες που είχε βάλει ο ταβερνιάρης γύρω (από το πάλκο) να κόβουν τον αέρα γιατί κάποια πανηγύρια δεν γίνονται καλοκαιρινό καιρό και είναι απαραίτητο και κατενθουσιάσθηκα…. μα και εντυπωσιάστηκα από το τόσο ταιριαστό για το χώρο ντύσιμο μιας δημοτικής τραγουδίστριας! Αμπιγέ τουαλέτα σαν αυτές που φοράνε στην απονομή των βραβείων ¨Οσκαρ’’στις Κάννες, χρυσαφικά παντού και είπα μέσα μου, αν αυτό δεν λέγεται κιτς ή βλαχομπαρόκ, πως λέγεται… Το είδα στο Youtube. Υπέροχη εικόνα, μαύρη τουαλέτα με φόντο τα πλατάνια, τις αγελάδες, τα πρόβατα και τα ρέματα!!! Θα την ζήλευε και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος που έψαχνε μήνες το ιδανικό χώρο για κάθε σκηνή.
Και φυσικά ή ίδια εικόνα παρατηρείτε και στα μαγαζιά που εμφανίζονται αυτοί οι αοιδοί.
Παρατήρησα πάλι σε ένα μεγάλο κλαρινάδικο μια ωραία τραγουδίστρια που στην προσπάθεια της να αποποιηθεί τo χαρακτηρισμό της δημοτικής τραγουδίστριας έλεγε ένα τραγούδι σε ιδιαίτερα μοντέρνο ρυθμό -που της έδωσε κάποιος άλλος πιο άσχετος απ΄αυτή – και τελειώνοντας αυτό, κοπανάει ένα Σαρακατσάνικο και ένα καγγέλι που ξέχασα αμέσως τι έλεγε το πρώτο της τραγούδι.
Και διερωτήθηκα, αφού είστε κυρία μου μοντέρνα τραγουδίστρια, γιατί δεν συνεχίσατε με τέτοια τραγούδια και βάλατε μετά καγγέλια και μπεράτια.
Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι σε αυτά ήταν καταπληκτική το άλλο, ήταν ξένο ρούχο πάνω της αλλά δεν υπήρχε δυνατότητα να διαμαρτυρηθεί κάποιος.
Αισθάνομαι λίγος άδικος που επικέντρωσα τη αναφορά μου στους τραγουδιστές και θα υπονοηθεί ότι οι μουσικοί είναι τέλειοι.
Όχι είναι του ιδίου ”φυράματος”! Και καλά οι τραγουδιστές του είδους είναι όλοι αυτοδίδακτοι έως και άσχετοι και δεν έχουν γνώση τι πράττουν, αυτοί που παίζουν όργανα δεν βλέπουν την κατάντια και τον ξεπεσμό του επαγγέλματος . Ούτε το 20% του δημοτικού ρεπερτορίου δεν γνωρίζουν. Και δεν εννοώ, δεν γνωρίζουν να το παίζουν, δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη του διότι δεν ακούν και δεν μελετούν. Το όργανο το αγγίζουν μόνο την ημέρα που πάνε για δουλειά.
Θυμάμαι τα παλιά χρόνια στο ‘’Έλατο’’, τα κλαρίνα και τα βιολιά έπαιζαν πολύ ωραία γνωστά ορχηστρικά κομμάτια και καταχειροκροτούντο.
Ο πιο εντυπωσιακός ήταν ο Γιώργος ο Κόρος που παρουσίαζε σημαντικά κομμάτια που έχουν αφήσει ιστορία. Ο Γιάννης Βασιλόπουλος επίσης είχε μεγάλη εκτίμηση στη σόλο μουσική και έψαχνε τα πιο απίθανα κομμάτια. Ακόμη και θρησευτικά τροπάρια έπαιζε.
Σήμερα τα παιδιά ντρέπονται να αποδεχτούν το ρόλο τους και καταπιάνονται με οτιδήποτε εκτός από αυτά που οφείλουν γνωρίζουν.
Είθε τυχεροί-ές κύριοι και κυρίες που καταργήθηκε η χαρτούρα αλλιώς θα φεύγατε κάθε μέρα άφραγκοι και ταπεινωμένοι, διότι θυμάμαι παλιότερα ο πελάτης (που σε πλήρωνε), όταν έδινε παραγγελία ένα τραγούδι και δε το ήξερες ή δεν το έλεγες καλά, σου έλεγε προσβλητικά: ”Να πας να το μάθεις, τι ήρθες εδώ να κάνεις”. Έτσι ήταν τότε και οι καλλιτέχνες φρόντιζαν να μελετούν και να έχουν ρεπερτόριο, όχι όπως τώρα που όλοι σας λέτε δέκα τραγούδια τα ίδια και τα ίδια και προσπαθείτε να μιμηθείτε την Πάολα, τη Βίσση, το Χολίδη ή το Μελά, χωρίς να ξέρετε να λέτε την Πανώρια και το Βελούχι.
Συμμορφωθείτε αξίζει το κόπο, δέστε τι κάνουν στους άλλους χώρους οι συνάδελφοι σας και δεν θα χάσετε. Έχετε επωμισθεί έναν πολύ σοβαρό ρόλο και δεν το γνωρίζετε, υπερασπίσατε τον.
Γ.Μ.
