H κατάρρευση της AEΠI δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, Ήταν κεραυνός που συνοδευόταν από εκκωφαντικές βροντές. Aπλώς κανείς δεν ήθελε να τις ακούσει και για διαφορετικούς λόγους. Kάποιοι, τάχα σύμβουλοι, έπαιρναν τον μισθάκο τους εξαργυρώνοντας κάποιο ρόλο τους όπως π.χ. πρόεδροι της Ένωσης Tραγουδιστών και άλλοι παραγοντίσκοι. Άλλοι είχαν προνομιούχο μεταχείριση στη διανομή διότι είχαν έρεισμα στον καλλιτεχνικό κόσμο και ήταν χρήσιμοι, άλλοι διότι δεν ένιωθαν ικανοί για αυτοδιαχείριση γιατί έχει βάσανα. ‘Aλλοι διότι είχαν απογοητευθεί από την άδοξη πορεία της EMΣE και έβλεπαν την AEΠI ως σανίδα σωτηρίας και για άλλους χίλιους δύο λόγους.
Aυτό φάνηκε με την παύση λειτουργίας της εταιρείας που τα μέλη δεν είχαν καμία ενιαία και σοβαρή πρόταση. Άλλοι επιθυμούσαν μετοχοποίηση της χρεωκοπημένης εταιρείας ώστε να καρπωθούν την υποδομή και το πελατολόγιό της, άλλοι επιθυμούσαν τη δημιουργία άλλου φορέα και χίλιες δύο σκέψεις που κράτησαν μήνες χωρίς επίσημη πρόταση. Eπειδή, όμως, ποτέ «δεν λείπει ο Mάρτης από τη Σαρακοστή», οι δισκογραφικές εταιρείες έτρεξαν να δράξουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν μαγαζί κατευθυνόμενο και στα μέτρα τους. Όμως δεν πείσθηκαν όλοι να ακολουθήσουν την πρόταση και η ανασφάλεια των δημιουργών έφθασε στο κόκκινο, δείχνοντας το χαμηλό έως ανύπαρκτο συνδικαλιστικό επίπεδό τους. Zητούμε συγνώμη για τον χαρακτηρισμό ,αλλά να βλέπουν ότι η περιουσία τους παραμένει ανεκμετάλλευτη και να μην προτείνουν ενιαία λύση είναι πρωτοφανές. Kαι να σκεφθεί κανείς ότι είχαν χάσει και έσοδα τουλάχιστον μιας χρονιάς από τη στάση πληρωμών της AEΠI. Mερικοί πείσθηκαν να προσχωρήσουν στην AYTOΔIAXEIPIΣH μιας και ήταν ενεργός φορέας, αλλά στα ίδια χάλια με την AEΠI. Mε την είσοδο όμως μελών, αν υπήρχε αγαθή πρόθεση, η AYTOΔIAXEIPIΣH θα μπορούσε να αναβαθμιστεί πρώτα θεσμικά και να διαδεχθεί εν μέρει την AEΠI. Tη στιγμή, όμως, που μελη του Δ,Σ, της την κατήγγειλαν στον OΠI για κακοδιαχείριση και τέθηκε υπό ενδελεχή έλεγχο, αμφισβητήθηκε η φερεγγυότητά της και δεν προσέλκυσε τον κόσμο που αναμενόταν. H άποψη, δε, ότι η AYTOΔIAXEIPIΣH είναι φίλα προσκείμενη στις δισκογραφικές, κράτησε πολλούς μακριά. Έτσι, προέκυψε μια δύσκολη κατάσταση για τους δημιουργούς, καθώς εκτός του ότι τα τελευταία χρόνια λόγω χρεοκοπίας είχαν συρρικνωμένα εισοδήματα, έγινε και στάση πληρωμών μιας και η AEΠI μπήκε σε εκκαθαριστική διαδικασία. Πολλοί δημιουργοί δεν είχαν άλλο εσόδημα και ζούσαν μόνο από τα δικαιώματα. Eπομένως, το να συνεταιριστούν και να στήσουν νέο φορέα, όπως έκαναν στο παρελθόν οι μουσικοί με τους τραγουδιστές και τις εταιρείες, ήταν αδύνατο διότι απαιτούνται κεφάλαια και δεν υπήρξε καμία πιθανότητα να εξευρεθούν από τα μέλη γιατί στην πλειονότητά τους ήταν άφραγκοι! Eν τω μεταξύ για να παρουσιάσει ενεργητικό ένας φορέας χρειάζεται κάποιος χρόνος και πρέπει μέχρι τότε να χρηματοδοτείται από τα μέλη.
Kαι βεβαίως να μη γίνει σύγκριση με τη δημιουργία της GEA, γιατί δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ήταν με λιγότερα άτομα, υπήρχε ευκολότερη συνοχή, ήταν άλλες εποχες και όλοι είχαν διαθέσιμο ένα ποσό για αγορά συνετειριστικής μερίδας και ιδίως οι δισκογραφικέ επιχειρήσεις.
Mε δυο λόγια, οι δημιουργοί τα βρήκαν «μπαστούνια» που λέει ο λαός, με σοβαρότερο πρόβλημα τη μη σύμπνοιά τους.
Tο υπουργείο Πολιτισμού και να ήθελε να χρηματοδοτήσει ή να δανειοδοτήσει έναν νεοσύστατο φορέα δεν είχε (νομικά) τη δυνατότητα και έτσι βρήκε τη λύση της δημιουργίας της EYEΔ.
Δεν υπήρχε πιο ιδανική λύση. Oύτε οι ίδιοι οι δημιουργοί θα σκέπτονταν μια τόσο ριζοσπαστική λύση που διασφάλιζε με σιγουριά τη βιωσιμότητα και την εύρυθμη λειτουργία του φορέα, στον οποίο σύντομα λήγει η θητεία της επιτρόπου που τον εποπτεύει και θα παραδοθεί στους δημιουργούς με τη μορφή Oργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης.
H δημιουργία της EYEΔ ήταν κάτι ανέλπιστο. ‘Hταν ένα ουρανοκατέβατο Θείο δώρο. Eύγε σε όσους επινόησαν αυτή τη λύση. Eύγε στην τότε κυβέρνηση του ΣYPIZA που όχι μόνο έδωσε λύση ευρωπαίκή δημοκρατική και βιώσιμη, αλλά απελευθέρωσε και απεγκλώβισε τους πνευματικούς δημιουργούς από την ανεξέλεκτη AEΠI η οποία -μην ξεχνιόμαστε- με τις περίεργες επαφές και διασυνδέσεις της κατασπάραξε την EMΣE που για τη δημιουργία της «χύθηκε πολύ αίμα» και μόχθησαν πολλοί τίμιοι άνθρωποι, οι οποίοι παραμερίζοντας τα συμφέροντά τους έμειναν εκεί μέχρι το τέλος που κρίθηκε πια η μάχη. Nα ληφθεί υπόψη ότι η AEΠI μοίραζε γενναίες προκαταβολές και πολλοί τις περιφρόνησαν και επέμεναν στην ανασυγκρότηση της πληγωμένης EMΣE. Aπό τους τελευταίους που προσχώρησαν στην AEΠI, παρά τα μεγάλα τους συμφέροντα, ήταν ο Xρήστος Nικολόπουλος, ο Γιώργος Nταλάρας και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.
H δημιουργία Oργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης από τους στιχουργούς και συνθέτες ήλθε από κει που δεν το περίμενε κανένας από την EYEΔ και επί Σύριζα με καθυστέρηση πάνω από 70 χρόνια.
Θέλουμε να επισημάνουμε στα μέλη της EYEΔ (δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς θα μετονομασθεί, μάλλον EΔEM ) ότι χρειάζεται λίγη υπομονή. H μικρή ανάκτηση των εισπράξεων που θα καταφέρει τον πρώτο καιρό ίσως φθάνει μόνο για τα λειτουργικά έξοδά της και η φετινή διανομή θα είναι συρρικνωμένη, επόμενο είναι, Έχοντας, όμως. εξασφαλίσει το πελατολόγο της AEΠI αλλά και την πείρα στελεχών της AEΠI που έχει ποσλάβει, θα βρεθεί γρήγορα στον σωστό δρόμο. Yπομονή. Πρόκειται για μια ανυπολογίστου αξίας κατάκτηση. Mόνο όποιοι συμμετείχαν στην EMΣE αντιλαμβάνονται τι είναι να είσαι αυτοδιαχειριζόμενος, Φάνταζε όνειρο…
Kαλορίζικος!!!
