Με αφορμή την Ημέρα της Μουσικής θέλουμε να μεταφέρουμε σε όλους εσάς που αναζητάτε την επαφή με αυτή τη μορφή τέχνης, μερικές σκέψεις και συμπεράσματα από μία πολύ δύσκολη περίοδο για όλους τους μουσικούς.
Αυτή η περίοδος μας έφερε όλους μπροστά στο αμείλικτο ερώτημα αν θα συνεχίσουμε να ασκούμε την τέχνη μας με την αφοσίωση που απαιτεί, καθώς και αν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να επιβιώνουμε από αυτή. Ήδη πολλοί συνάδελφοι που έχουν αφιερώσει χρόνια από τη ζωή τους σε σπουδές και μελέτη, έχουν αλλάξει επάγγελμα για να επιβιώσουν στη δύσκολη περίοδο της καραντίνας, χωρίς να ξέρουν ακόμα αν αυτό θα είναι προσωρινό ή οριστικό.
Ο κύριος στόχος των κινητοποιήσεών μας, ήταν η ανάδειξη του ότι η τέχνη είναι μια μορφή εργασίας που απαιτεί κόπο και αφοσίωση, ενώ αποτελεί κοινωνική ανάγκη. Σε αυτές τις κινητοποιήσεις προσπαθήσαμε να εμπνεύσουμε αισιοδοξία, να δώσουμε κουράγιο, να ενισχύσουμε τη διεκδίκηση για τα ζητήματα που αφορούν όλους τους εργαζόμενους, όπως η προστασία της υγείας και η εξασφάλιση της επιβίωσης. Μπήκαμε μπροστά για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, υψώσαμε ανάστημα απέναντι στην προσπάθεια λογοκρισίας της τέχνης μας .
Σήμερα οι χώροι πολιτισμού ανοίγουν δειλά και σταδιακά. Η ανασφάλεια για την επιβίωσή μας μεγαλώνει. Το ίδιο και η επίθεση σε όσα εργασιακά δικαιώματα μας έχουν απομείνει.
Στη δύσκολη περίοδο της καραντίνας, παρόλη την απουσία της δια ζώσης επαφής, νιώσαμε την ανάγκη για επαφή με την τέχνη από το σύνολο της κοινωνίας, νιώσαμε τη θερμή συμπαράσταση στα αιτήματά μας από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων. Καταλάβαμε μέσα από την απουσία μας, το σημαντικό κοινωνικό ρόλο που επιτελεί η τέχνη μας. Όμως και τώρα που δείχνει να ξεπερνιέται ο φόβος της επιδημίας, η ανάγκη για πολιτισμό, ψυχαγωγία και διασκέδαση έχει ακόμα σοβαρά εμπόδια να ξεπεράσει παρά τη μεγάλη δίψα όλων.
Λίγες ιδιωτικές παραγωγές θα κινηθούν, με το φόβο της χαμηλής κερδοφορίας και της ζημιάς. Τα μεροκάματά μας χαμηλότερα και από τα ήδη χαμηλά επίπεδα που βρίσκονταν πριν την εκδήλωση της πανδημίας. Η πλειονότητα των μουσικών θα μείνει χωρίς δουλειά και αυτό το καλοκαίρι και το πιθανότερο χωρίς κρατική επιδότηση.
Η οικονομία που κινείται με κριτήριο το κέρδος του κάθε επιχειρηματία, δείχνει ανίκανη να αντιμετωπίσει τις ανάγκες που προκύπτουν μετά την πανδημία. Την ίδια ώρα που ανακοινώνονται χρηματοδοτήσεις δισεκατομμυρίων από την Κυβέρνηση, ψηφίζεται νόμος στη βουλή που δίνει νέες δυνατότητες στους εργοδότες για ένταση της εκμετάλλευσης, για νομιμοποίηση και διεύρυνση της
απλήρωτης δουλειάς. Συγχρόνως γίνεται σχεδόν αδύνατη η κήρυξη απεργίας, ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση, εκφυλίζονται οι συλλογικές διαδικασίες των Σωματείων. Την ώρα δηλαδή που οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε στην πιο δύσκολη στιγμή, οργανώνεται ένα μεγάλο σχέδιο από Κυβέρνηση και επιχειρηματίες έτσι ώστε να πληρώσουμε εμείς και αυτή την κρίση.
Στο χώρο μας αυτό εκφράζεται με μειωμένα μεροκάματα ακόμα και σε περιπτώσεις που τα μαγαζιά είναι γεμάτα κόσμο. Εκφράζεται με την ενιαία προσπάθεια όλων των παραγωγών, ακόμα και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, να απαλλοτριώσουν τα συγγενικά μας δικαιώματα χωρίς αμοιβή. Τέλος, εκφράζεται με την αύξηση της ανεργίας στον κλάδο μας που χτυπήθηκε όσο κανένας άλλος.
Το επόμενο διάστημα θα προσπαθήσουμε να μείνει η φωνή μας δυνατή. Να μείνει ενωμένη με τις ανάγκες όλων των άλλων εργαζομένων.
Να δημιουργηθεί ένα μεγάλο κοινωνικό μέτωπο που θα διεκδικεί τέχνη που να μιλά για τις ανάγκες των πολλών. Ψυχαγωγία και διασκέδαση για όλους, χωρίς τα εμπόδια που βάζει η νέα οικονομική κρίση στην πλειονότητα των εργαζομένων. Ανάπτυξη της αισθητικής αγωγής στην υποχρεωτική εκπαίδευση και δημιουργία δημόσιων και δωρεάν δομών καλλιτεχνικής εκπαίδευσης για όλους.
Σε αυτούς τους στόχους σας θέλουμε όλους δίπλα μας!
Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος
