Στο 98% έφθασε η πτώση των πωλήσεων δίσκων και CD στις Ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες μαζί με τις πωλήσεις ξένων δίσκων ( που διαθέτουν κάποιες που είναι πολυεθνικές). Αν συνυπολογίσει κανείς και τα έσοδά τους από ψηφιακές πωλήσεις πάλι θα παρατηρήσει ότι ούτε το 10% του γνωστού τους τζίρου δεν αναπληρώνουν. Καθώς καταλαβαίνετε είναι ένα επάγγελμα σχεδόν καταργημένο όπως αυτό του σαμαρά, του παγοπώλη κ.α. και το γνωστό υφάκι των στελεχών τους έχει συρικνωθεί.
Κάποτε ρύθμιζαν και έλεγχαν τα πάντα, και να βίξει ένας καλλιτέχνης έπρεπε να πάρει την αδειά τους. Τώρα τις έχουνε όλοι γραμμένες εκεί που δεν πιάνει μελάνι, εκτός από κάτι χαζούς που περιμένουν τη ανύπαρκη βοηθειά τους. Τη στιγμή που δεν πωλούν υλικό φορέα δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να προβούν σε νέες παραγωγές διότι τα ψηφιακά έσοδα είναι μηδαμινά και έτσι είναι ασύμφορη η δαπάνη για μια νέα παραγωγή. Το μόνο που προσφέρουν είναι μανατζεριλίκι και δήθεν προώθηση (όχι με δικούς τους μηχανισμούς αλλά με πληρωμένα ραδιοτηλεοπτικά μέσα). Με το πρόσχημα αυτό δαγκώνουν καποιους αφελείς και χωρίς να τους προσφέρουν τίποτα εισπράτουν για λογαριασμό τους το συγγενικό δικαίωμα του παραγωγού! Σήμερα με τη αξιοποίηση του διαδυκτίου (You Toube, Google, Spotify, κ.λπ.) κάθε καλλιτέχνης έχει την προβολή του και δεν εξαρτάται από κανέναν και μάλιστα ανέξοδα. Οι πολυεθνικές βέβαια που κατέχουν το 80% του ελληνικού ρεπερτορίου εισπράτουν αρκετά χρήματα από τη χρήση και δεν καίγονται. Οι μικρότερες όμως είναι για πολλά κλάματα. Περιμένουν να εμφανιστεί κανένα ψώνιο να το δαγκώσουν για να συντηρηθούν. Υπόσχονται διάφορα ώστε να πάρουν κάποια χρήματα αλλά λόγω κρίσης λιγόστεψαν και τα ψώνια και έτσι ακροβατούν. Ήδη έχουν κλείσει οι περισσότερες και προς τα εκεί οδεύουν και αρκετές από τις υπόλοιπες.
Οι αιτίες είναι πολλές με βασικότερη την απαξίωση που προκάλεσαν στo CD με την διάθεσή του μέσω εφημερίδων σε άκρως εξευτελιστική τιμή. Η επόμενη αιτία είναι η έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου από τις παράλογα υψηλές τιμές που διέθεταν κάποιες τα CD τους και σήμερα στέκεται εκδικητικά απεναντί τους. Τρίτη αιτία είναι η φθήνεια του ρεπερτορίου που εκδίδεται τα τελευταία χρόνια, λές και πρόκειται για οικοδομικά υλικά. Ουδέποτε αντιμετώπησαν οι δισκογραφικές εταιρείες τη μουσική σαν πολιτισμικό αγαθό, την έβλεπαν σαν κοινό εμπόρευμα προκαλώντας την οργή του κόσμου που έχει γυρίσει την πλάτη του σε αυτά τα τεχνάσματα. Μόνο κάποιες ανεξάρτητες μικροεπιχειρήσεις λειτουργούσαν με μεράκι και ήθος και φυσικά όσο δύναντο και όχι όλες.
Παραθέτουμε μια πρόσφατη ανακοίνωση της Ένωσης Δισκογραφικών εταιρειών πρός τα μέλη για να αντιληφθείτε τα ζόρια που περνά αυτός ο κλάδος:
Κυρίες – Κύριοι: Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για τις αποφάσεις του ΔΣ της IFPI Greece κατά τη συνεδρίαση της 11/11/2019, οι οποίες αφορούν στα εξής: Τα όρια απονομής για φυσικές πωλήσεις των Ελληνικών albums εξομοιώνονται με τις υπόλοιπες κατηγορίες φυσικών πωλήσεων (ξένα albums, singles, κλπ) και ορίζονται ως εξής: Χρυσό: 3.000 Πλατινένιο: 6.000.
Σας υπενθυμίζουμε ότι όταν κυκλοφορούσε νέος δίσκος του Καζαντζίδη, του Πάριου, της Αλεξίου και κάποιων ακόμη μεγάλων τραγουδιστών μόνο από την αρχική τοθέτηση διατίθεντο από 50.000-100.000 δίσκοι αυθημερών, (Καζαντίδης ‘’Ο δρόμος της επιστροφής’’ τοποθέτηση 80.000 CD). Και σήμερα μιλάμε για χρυσό των 3000 αντιτύπων…. Κάποτε δίσκοι που έπεφταν κάτω από τις 10.000 αντίτυπα σήμαναν και το δισκογραφικό τέλος του τραγουδιστή. 3000 αντίτυπα πωλούσαν οι εντελώς ανώνυμοι πρωτόβγαλτοι!
Στην Ελλάδα από το 1930 έως σήμερα λειτούργησαν πάνω στις 300 δισκογραφικές επιχειρήσεις. Πάνω απο 200 από αυτές δεν συμπλήρωσαν ούτε πέντε χρόνια λειτουργίας τους. Επίσης, πάνω απο 200 δεν κυκλοφόρησαν ούτε 100 τραγούδια. Οι γνωστότερες που λειτούργησαν πάνω από τριάντα χρόνια ήταν οι πολυεθνικές ODEON, PARLOPHON, HIS MASTER VOICE, και COLUMBIA. Ελληνικά τραγούδια κυκλοφόρησαν και από πολλές άλλες πολυεθνικές που ερχόντουσαν στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη γραμμοφωνούσαν και διέθεταν τους δίσκους από τη χώρα τους και έχουμε πολλές όπως: Polydor Germany, Blumental Records, Brunswisk Usa, Decca Greece, Edisson Bell Engl, Zonophone (Instaboyl), Lyrophon Records, MGM, Artiphon Germany, Disko Orfeo Αιγύπτου, Edison (Αγγλίας), Zonophone (Instaboul), Hellas Usa, Hellenic USA, His Master Voice Tourke, Melody Grecce Metropolitan USA, Meyre USA, Mondial Record Italy, National USA, Odeon Germany, Olumpic Greege, Orient Usa, Orion Record, Palrophon Germany Pathe Plakari Tourke, Pathe France, Perfectaphon France, Polydor Germany, Rca Victror Grecce, S I D Fonotiria Italy, The Gramophone, Co F S Mechian AiGYPTOS, Columbia Tourke, Columbia Eng, Constantinople Records.
Μετά την ΜΙΝΩΣ που υπήρχε αντιπρόσωπος των Οdeon, Parlophon και την ΕΜΙΑΛ που ήταν αντιπρόσωπος της Columbia, οι ελληνικές δισκογραφικές που έκαναν έντονη την παρουσία τους ήταν η ΛΥΡΑ, η MOUSIC BOX, η SONORA, η SONATA, η POLIPHON, η POPULAR, η PANIVAR, η VASIPAP, η NINA, η GENERAL GRAMOPHON, η INTERSOUND, η ERCEA, η FONOGRAM, η GENERAL MOUSIC, η HEVEN, η NITRO MUSIC, η SPACE ,η PANIK η VICTORY κ.α.
Όπως αναφέρουμε και σε άλλο άρθρο μας στην Αμερική υπήρξε πληθώρα ελληνικών δισκογραφικών Labels όπως: ALPHA, ACROPOLI, ALECTOR, ALPHA, AMERICAN RECORD, APOLLO, APOSTOLOU, ARABI RECORDING KO, ARION RECORD, ARISTON, ARISROPHONE, ARTEMIS, ATHENA, ATICON,BALKAN, BLUMENTAL RECORD, BOHEME RECORD, BLUNSWICK, GADINIS PH R CO, GIPSY RECORD, GRECOPHON, GREEK RECORD CO, GRECIAN PHONOGRAFIK, D P ZONOPHONE, DECCA, DELFI, DISKOPHONE, DORIC, EDISON, ELECTROPHONE , HELLAS, HELLENIC, HERMES, HIS MASTER VOICE, INTEMO, KALIPHON, KARPATHOS, KRAVAS, LIBERTY, LYROPHON RECORD, MAKRIS R CO, METROPOLITAN, MEYRE, NATIONAL , NIKI PH R CO, NINA,FLOGERA FOTOFON, V STASINOPOULOS, VENUS, VICTOR, VICTORY, VIRGINIA, STANTARD, AΙΓΑΙΟ, ROYAL, ΚΑΛΟΣ ΔΙΣΚΟΣ, ΚΕΦΙ, ΚΥΠΡΟΣ, ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ, ΠΥΡΡΟΣ, FOUSTALELA , OKEH, OLYMPUS, ORFEOUN RECORD, ORFEOUM, ORTOPHONIC, PANHELLENIK RECORD, PANHELLENION, PARMENION, PARNASUS, PARSEKIAN, PHAROS, PITTAS NIKOLAOS, HELLAS, HELLENIC, HERMES, ROYAL, STANTARD, THE GRAMOPHONE, FAVORIT RECORD, FLOGERA, FOTOPHON, COLUMBIA, VENUS, VICTOR, VICTORY, COLUMBIA και BERLINER
Όλες οι πιό πάνω εταιρείες έχουν γραμμοφωνήσει (την περίοδο 1920-1950) έλληνες καλλιτέχνες στην Αμερική. Η COLUMBIA και η BERLINER ήταν Αμερικάνικες αλλά οι άλλες ήταν Ελλήνων μεταναστών επιχειρηματιών.
